Ljósvakinn - 01.11.1927, Blaðsíða 19

að Kristur sé frelsarinn og taki á móti
honum sem slikum.
Lögmáliö kretst réttlætis, og það
sýnir syudarauum hvar honum er á-
fatt, en hann er ómögulegur að upp-
fyila það. Eina leiðiu lynr syudaraun
er að meðtaaa léttlælið lyrir trú. 1 tru
getur hann lært (juði verOleika Knsts,
og Drottinn setur hlýöui houar sius ul
þess að bæta hi ot hius syiuluga mauns.
Kéttlæti Krists er þeirn syudugu sal
tilreikuaö og Guð lynrgelur þeirn, sein
iðrast og truir, þannig getur réttlæuð
tilreiknast hinum synduga manni og
Drottiun gelur honum svo alt með
hiuum biýöua Syui.
Mér liusl þetia veia mjög einfalt og
skýrl og utskýrt, hvernig tí hlian kenu-
ir að ti uin vinui aö undn huniugi vors
að mæta Freisaranum er hauu kemur
i skýjuin huuins. Hversu oit heli ég
ekki með hræröu hjaita pakaað GuOi
lyrir þessa gjof l Jesu Knsti, siðau ég
lyrst las pessi oið.
Við verðuin sjait, persónulega aö hata
reynt það, sem um er aö ræða ef við
megum buast við aö trelsast. Til þess
að vita nakvæmlega hvað um er að
ræða, skulurn við nta yhr pe.ta aliur
og reyua aö geia oakur greiu lynr
hvað virkilega sleudur skritað:
1. Lögmáf Uuðs heimtar at okkurfuli-
komið i étllæti 1 hvern hugsuu, oi ði
og vei ki séi hvei t auguahhklits vors.
2. Pelta er það, sem tógmalið geur
gagnvart okkur, en okkur er o-
mogulegt að uppfyfta krötur þess i
eigin kröttum.
Hvað gelum við þá geit? Siöferö-
islega erum við koiunir að þiolum.
Sakir þess að við hotum hiotið
Guðs heilaga iögmai, eru .. viö
orðnir syudarar. pao hefii oröið
tll þess að við erum sekir við iog-
maliö. Og sektiu er dauöi. Okkur
er tuli asiæöa að spyija altur með
enn mein atvöru: Hvað eigum vér
aö gera? Samher augisiarop lólks-
ins við postulauna a llvíiasunnu-
deginum. Við getum ekki borgað
sektiua. Við getum ekki breytt
dóminum yflr yfirtroðslumanni
lögmalsins. Viö getum ekki komist
hja dauöahegningunni. Við breyt-
um vituilega ef við hugsuin um á-
stæðurnar eins og þær eru, þang-
að til við hófum séð hvað hér er
í raun og veru um aö ræöa.
Skyldi nokkur leið vera til út úr
ógöngunum? Nei, ekki tyrir eigin
krafta vora. En tökum eftir:
3. Eina leiðin, til þess að tileinka sér
hið nauðsynlega réltlæti er fyrir
trú. Hérna skin ljósgeisli á leið
vora. Hér er bjarmi vonarinnar
oss upprisinn. Pað er þa mögulegt
að upptylla létllæti það sem tög-
maliú hemitar, og ema leiðin er
truarleióin. En þessi leiö er heimska
i huga hius hotdlega sinnaða manns,
sem hetir allan hugaun við hið
stuudlega, en gefur sér ekki tima
ttl aö hugsa uiu tnð eiiita gitdi
reynslutimans hér. Lögmalið kretst
htýðni, i étttætis í verkum ogstarfs-
semi i iifi. Hvernig geta siikar kröf-
ur verið upptyltar at trú, þegar alt
sem við gerum er ótulikomiö og
litlis nýtt. Lesum atiur:
4. 1 trú geium við tært Guði verð-
leika Knsts, og Drotiinn reiknar
hlýöui Sonar slnum ukkur tlf rétt-
lætis Krists léitlæti er sett 1 stað
ófullkoiuleika vors, og Guð tekur
a uiou OKkui, lynrgetur oskur,
léttlælir okkur at truuui, ef við
iörumst, og telur okkur iulikom-
lega létilata. Paiiuig verður truin
a Jesum leiknuð lii rélliætis.
Hve uudravert. Hve pýdiugarmikil
úrsiit. Pauuig tulikomnar tiuiu verkin
og verður reiknuú tn léitlætis. 1 þessu
tjosl gelum við skihð þao sem Pali
poslull talar um i 2. Kor. 5, 21:
wPanu, sem þekti ekki syud gerði
hanu aö syud vor vegua, lif pesS að
viö skytduui vera léttn Guös i hoiium«.
Fieisan vor var gerour að syud vor
\egua. Hanu tók sekt vora og bar haua.
Hauii gekk alt litiö i gegu tif þess að
haiin gæli Irelsað okkur trá sérhverri
syud. Nu býúur haun oss að snúa frá
raiiglætiuu og ganga braut iéttiætisins.
Pvillkur kæi telki. Haun var geröur að
syud til pess aö við yrðum rétllætir.
Og pella au tultkomiuua iögmalsverka
at vorri haliu — tynr Jesu trú.
Kæii lesari. Hehr pu geit þér lutl-
komtega grein lynr pessan leið sem
hinni einu hugsauiegu f ið ut pess að
vera tifbúnir ao mæta Drottni i lriði?
Pekkir pu pessa leið af eigiu reynslu?
Heflr þú hætt við að reyna að léltlæta
sjalfan þig at eigin verkum? Ertu bú-
inn að venja þig við að lita a Krist sem
futlkomnara altra góðra verka og við-
leitnis, og ertu þess fullviss að rétt-
læti Krists veröi þér tilreiknaö? Kem-
ur þú með þetla daglega fram fyrir
Guö í staö eigin ótultkomfeika og
synda? Haflr þó ekki tileiknað þér
þetta daglega, getur þú ekki litið með
gleði til þeirrar stuudar, er Kristur
opinberast i iélllæti og vandlætingu.