Kennarinn - 01.09.1898, Blaðsíða 4
—104—
BARNSSÍLIN.
Hún er livít eins og mjöllin, björt
eins og ljósið og lirein eins og tárið.
Hún er samt eins og ómótaður
leir eða óskráð ritspjald.
Hún er nýkomin í lieiminn úr
höndum liins lifandi guðs; fyrir
lienni liggur tími og eiiífð.
Hún er sköpuð með liæfilegleik*
um til að lifa að eilífu og vera dropi
í dýrðarliaíi heilagleikans um aldis
alda.
Hún er uppljómuð af liiiunesku
ljósi Jiess guðlega neista, sein í lienni
byr. Samt er liún ekki algjörlega
á valdi ljóssins; yíir lienni hvilir
líka svartur skuggi. Syndugt manns-
eðlið hefur hún fengið 5 arf og |>á
einnig möguleikann til að syndga
sjálf og steypa svarta Jjokuskyinu
yfir sig og tínast í myrkriuu.
Barnssálin hefur lífið og dauðann
i sjer; ljósið og myrkrið er umhverlis
liana.
Hvernig fær liíið og ljósið unnið
sigur yfir dauðanuin og myrkrinu í
tímanlegri og eilífri framtíð barns-
sálarinnar?
Guð náði barnssálina! Hún á Jrað
komið undir Jjví, í hverra liendur
liún lendir— undir J>ví, hvernigmenn-
irnir fara með liana.
I>að er lrægt að slökkva fjósið í
barnssálinni, ljósið, sem liún kom
með í sjer frá guði, J>egarhún fædd-
ist í mannheiminn.
Guð lijálpi J>eiin, sem slökkva
guðslogann í barnssálunum!
Það erhægt aðdeyða lífið í barns-
sálinni, lífið, sem guð gaf henni, J>eg-
ar hann skapaði hana eptir mynd
sinnar eigin sálar.
Guð komi til með J>eim, sem deyða
guðsmyndina i barnssálunum!
]>að eru foreldrarnir, sem fyrst og
fremst skapa sálum barnanna forlög.
Lað eru Jiau, sem skrifa hinar fyrstu
rúnir á liinn hvíta pappír barnssáln-
anna. ]>að eru }>au, sem fyrst móta
leirinn, svo myndin verði annaðlivort
ejitir líking Jesú-barnsins eða
persónugjörfingur syndarinnar.
Hvílík ábyrgð að hvílir á hverju
foreldri! Að efsta dómi mun drott-
inn spyrja: Hvar er barnssálin, sem
jeg trúði J>jer fyrir? Hvernig skil-
ar ]>ú mjer henni aptur?
Næst foreldrunum eru [>að kristin-
döms-kennararnir, sem reikningskap
eiga að standa af ástaiuli barnssáln-
anna. Drottinn liefur kalhið Jrá til
að skrifa guðlega bókstafi lifsins orða
á hinar ungu sálir. Ef J>ær korna úr
heimi Jressuin fram fyrir hann skrif-
aðar svörtum dauðans-rúnuin, mun
hann segja við sunnudagsskóla-
kennarana: Því eru ]>essi sálarsjijöld
svo illa letruð? Hvar eru orðin, sem
jeg bauð yður að rita? “Farið frá
mjer, ]>jer illgjörðamenn.”
Biðjum guð, allir sunnudagsskóla-
kennarar, um lijálp af hæðum til að
geta varðveitt barnssálirnar hreinar
og tendrað [>eim ljós hinnar eilífu
dýrðar.
Máske vjer getum með ]>ví frelsað
eigin sálir vorar og orðið sjálfir fi rir
[>að sáluhóljmir af náð guðs fyrir
Jesúin krist.
J