Kennarinn - 01.09.1898, Qupperneq 15

SK VRINGAR.
ísak var hjarðm-iður oinsog faðir liaus og flutti sig til og frá um landið nu‘ð hjarð-
ir sínar. En vegna hallæranua, smn komu iðuglega, tók hann til að yrkja jörðina
líka. Og drottinn blessaði viðleitui lians og gaf lionum hundraðfaldanu ávöxt af
korninu. A sama liátt margfölduðust lijarðir hans, sauðir og nautfje, svo hann
varð stórríkur. Fjölda fólks hafði liann með sjer til að aunast þessar eigurog hef-
ur heimilisfólk lians skipt mörgum liundruðum.
En Filistear öfunduðu hann. Ilallærið hafði komið ísak til að leita nær sjósíð-
unni og bjó liann nú innan um Filisteana i Gerar. Þeir sáu hve miklu betur ísak
Vegnaði en feim og lögðu því liatur á hann. Öfundin hefur frá fyrstu tíð verið ein
aðal-uppspretta syndanna í heiminum. Ilún orsakaði hið fyrsta morð á jörðunni,
Vegna öfundar áklagaði Kóra Móses, Sál vildi hennar vegna ráða Davíð af dögum
og vegna hennar ofsóktu Farísearnir írelsaranu. Þegar manni vegnar vel á maður
vísa öfund einhverra. Öll lífskjör mannsius eru einliverju andstreymi undirorpin.
Filistearnir taka til að byrgja alla )>á brunna, sem Abrahatn hafði látið grafa og
ísak hafði erft. Þessir brunnar voru ömissandi fyrir ísak og átti hauu á hættu að
missa allt fje sitt vegua vatnsskorts. Abralmm lmfði gjört liátíðiegan samning við
Abímelek um bruunana. Að byrgja brunnana i hjarðlöndunum þar eystra var
ávallt skoðað, sem hið mesta óvildarmerki. Filistearnir voru ötulli að byrgja brunn-
ana en grafa )>á, eins og meðal vor eru jafnan margirmeun, sem leggja meiri stund
á að rífa niður verk annara en ttð framkvæma eitthvað þarft sjálflr. Filistearnir
óttuðust Isak einnig. Þeir sáu hve vald lmns fór vaxandi, og af )>ví þeir vildu hon-
uin sjálfir illt ætluðu þeir honum líka illt og hræddust, að hann mundi breyta við
þá eins og þeir vildu breyta við hann. Þeir sem ætíð ætla öðrum illt eru sjálflr ill-
menni. Filistear buðu ísak því aö fara burt úr hjeruðum sínum. Hann vildi held-
ur hlýða )>ví boði en að eiga í illdeilum við nágranna sina. Hann flutti fyrst frá
borginni Gerar niður í dalinn, sem ber sama nafn. En )>ar ílengdist hann ekki, )>ví
hjarðménn hans urðu fyrir sífelldum árásum af Filisteum,sem byrgðu brunnaua fyr-
ir hjarðmönnunum og gjörðu þeim allt til ógagns.
ísak tók sig upp á ný og liutti til Iíersab i, )> tr sem Abraliam hafði áður búið og
þar reisti hann guði altari, eins og faðir lians hafði gjört, og drottinn birtist honum
þar og endurnýjaði sáttmálann við hann.
Þegar Filistearnir sáu hve vel ísak vegnaði, hvarsem hann bjó, fóru þeir, eptirað
hann var burtu farinn, að hugsa með sjer, að betra væri ef til vill að hafa þennan
góða og mikla mann sjer vinveittan. Abímelek konungur og vinur lians Akúsat og
hershöfðinginn Fíkól fóru )>ví til fundar við Isak í Berseba, og töluðu blíðlega við
hann. ísak minnti )>á á rangsleitni |>á, sem )>eir liöfðu haft í frammi, þegar hann
var á meðal þeirra. En )>eir báðu uin frið og aðsamningur yrði gjöröur inilli þeirra
og hans. Isak var friðsamur maður og ljet fúslega tilleiðast. Þeirsömdu svo sín á
milli og unnu eiða að sáttmálanum. Þann sama dag fundu þjónar ísaks niikið
vatn. Var það tilviljun tóm? Eða var guð með |>essu aö tjá ísak velþóknan sínayflr
i>ví, að hann fyrirgaf óvinum sínum, sem byrgt höfðu brunna lians, með )>ví að láta
þetta vatn flnuast við þetta tækifæri?