Kennarinn - 01.01.1899, Qupperneq 7

-47—
liöfum reyntjtið Jnið er ekki einlilv'tt ;ið skrifu uiii slík íu&l ]>ví.um ílesl hefir
verið “rœt-t <)<>■ ritað’" & íslenzkri tungu. Eg liel<l að nú væri ráðlegt fyrir
oss, lieinia og liér, að skrifa minna eii gera meira, franikvæma eittlivaö
andlega [>arft. I>að er varliugavert að láta alt lenda við hevfícjing og
gleyma liinuni andlega heriuiði, se;n aflar oss sigurs. Ekki hefði heræíing
né 'blaðagrfe'ui'ir fullnægt til að losa ánauðarokið og neyðina af Cuba
niönnum. ()g ekki var J>að aðferð liinna frægu feðra vorra, né lieldur
[>eirra lærifeðra,sein raestu hafa afkastað andlega. Oll slík starfsemi á sína
örðugleika. ()11 sann-kristileg starfsemi á sér <5vini, Allar ]>jóöir þekkja
fellisár og uppskerubrest, cn leggju ]><> ekki árar í bát.
Njálssaga segir frá Valgarði hiuuin gráa erliann taldi Mörð son sinn til
að kasta trúnni. Valoarður braut krossa fvrir Merði og öll heilög tákn. Vel
veit ég, að sú er aðferðin enn til við hina ungu og nykristnuðu, gegn
sunnudagsskólum og kirkjum. Ivyn þeirrn feðga er fráleitt útdautt. En
sverðið, guðs orð, sem |>á var svo sigursælt. og lagði undir sig land og
heíir enn engu tapað af hinum u > >rumileg i eiginlegleikum,—skal enn
sigra sé [>ví brugðið, —]>ó revnt liafi verið að blása í eggjar ]>ess af
gerningamönnum vorrar tíðar, |><> brotnir liufa verið krossar og öll lielg
tákn fyrir einstökum, og ]> it refsinjrnir nútíðarinnar ausi enn sínum
köldu undirheima straummn ylir kennendur liins guðlega sannleika, s*in
frelsa skal heiminn.
Saga sunnudagsskólans er dyrðleg sigurfregn fyrir liinn kristna stríðs-
lyð. Og eins og fólkið á föðurlandi voru var endur fyrir löngu, uniiið frá
hernaöi og hofblótum til kristinnar trúar og kirkjugöngu, jafn vist tel
ég ]>að, trúi ]>ví staðfastlega. að hið sania afl, sem nú má segja að liaíi
endurfætt heiininn,seiu bugað hefur ilsku einstaklingsings og sigrast á örð-
ugleikum félagslífsins hvarvetna, nái einnig í sannleika.til hinria íslenzku
afkoinenda, nái að blása vfir fjöll og dali fósturjarðarinnar. svo aö van-
helgun hvíldardagsins og yeitingahúsinu rynii |>ar bráðum fyrir sannri
kristindómsfræðslu og sunnudagsskólum, I hverju kauptúni oginörgum
sveituin íslands, livað |>á hér vor á tneðal, sem enn er mjög áfátt í sunnti-
<lagsskóla starfsominni og uppfræðslu hinna ungu.
En j>á itiega [>eir meiin, sem guð lielir sjálfur valið lil að fara með
fjör-egg liinnar íslonzku ]>jóðar, ekki bregðast köllun sinni. ekki
stmda aðgerðalausir í hessu né öðru er kristindóminn snertir, ekki
einungis “lesa og skrifa" I ]>eim skilningi, heldur bæði heiina og hér
vinna,, gera.
Bræður. -farið og gerið!"
J. A. S.