Kennarinn - 01.02.1900, Blaðsíða 6

—M
Moody tilheyrði í raun réttri engri einni [>jóð. kirkjudeilcl né trúarjútn-
ing, ])ó hann vitanlega væri helzt amerískur Jijóðernislega og tilheyrði
Congregationalistum kirkjulega. Um sína trúarjútning sagði hann eitt
skifti í London, að hún væri fyrir lön n yirentuð. “Hvar?” spurðu ótal
raddir guðfræðinga og trúaðra manna. “I T)3. kapitula Ksajasar spádóms-
brtkar,” var svar hans.—Og bið ég yður að lesa pann kúp. pegar péssari
grein er lokið.—Guðs orð, biblían, var hans trúarjátning, kirkja Krists
hans kirkja og heimurinn hans' pjóðfólag. Ef nokkur maður ú síðustu 4r-
um hefir heyrt og skilið pessi Jesú orð: “Farið og gjörið allar pjrtðir að
mínum lærisveinum og .... kennið peim að halda alt, sem ég heíi boðið
yður,” pú var [>að prédikarinn Dwight L. Moody. Hann kendi ekki að
eins húlfan kristindrtm, engan manngjörðan súluhj Iparveg, ekkert uin
“pversagnir og mótsagnir” í hinu guðlega hjúlpræðisorði—ekkert nema
Jesúin Krist og líúnn krossfestan—trúði öllu sem liann trúði, kendi alt
sem hann kendi, vildi líkjast lionum,og fú aðra menntil hins sama.
Og Moody var virkilega stórvirkur maður. Auk pess að hann var wi-
prédikandi í tíma og ótíma, ú óendanlegu ferðahigi, núði vafalaust til
íieiri tnanna með sinn kristindóms-boðskap en nokkur annar maður ú pess-
ari öld, hafði hann ývtis störf önnur ú liond, einkum hvað snerti mentastofn-
anirpíer, sem hann kom ú frtt og annaðist, úsamt bókaútgúfu, með fleiru.
Sumaraf ræðum hans eru pjfddar ú mörg tungumúl og úkaflega útbreidd-
ar. Söngbækurnar, sem pektar eru sem “Góspel :IIymns'\ gaf hann
sjúlfur út, pví enginn bókaútgefandi fékst til pess. Síðar urðu pessar bæk-
ur stór auðsuppspretta fyrir hann, og gekk allur úgóðinn til skrtlanna, sem
iiann stóð fyrir. E>ú byrjaði hann fyrst með pví, að byggja herbergi fyrir
8 stúlkur í sambandi viö sitt eigiö hús í Northíield. Hann hafði nikvæmt
og föðurlegt eftirlit með smúu og strtru, sem skrtlana og kirkjur lians
snerti, pegar hann, sökum fjarlægðar, núði til peirra. Hann sú um að
stúlkurnar dönsuðu ekki og drengirnir spiluðu ekki. Því sagði hann við
eina númsstúlkuna, sein bað um að mega dansa ú “prívat” dansleik með
vinttfólki sínu, og færði frain sem ústæðu, að dans gerði dansfrtlkið “graco-
ful”; “Ég vildi óska, að pú ættir meira “grace” í hjartanu, en minna af
“grace” f hælunum.”—Og undur liofði mér pótt vænt um, ef Moody liefði
getað flutt pessa kenningu sumu fólki, sem mér ervirkilega ant um,pó hún
sé úreiðanlega jafn-holl frú öðrum en Moody.
Ávult var Moody mikill vitnir hinna snauðu og andlaga aumstöddu.
Eftir pvísemeinn tnaður útti búgara iét hann súr moira ant um veiferð
hans. Kærleiki guðs og huggunarorð Jesú ivrists flutti liannhinum sorg-
ö ö no o
mæddu tneð dæmalausum innileglejk og viðkvæmni. Eg hald stundum,