Kennarinn - 01.03.1900, Blaðsíða 9

__Hry__
SKÝRINGAR.
28. v.—Pyrst Imfði verið farið með Jesúm til Hannasar (18. v.), svo til rúðstof-
unnar í höll æðstaprestsins, Kaífasar. Þar voru kærurnar tilbúnar. 8iðan leiddti
miskunarlausir hermenn liann til dómhúss [Pretorium] landstjórans. Pílatus var
landstjóri árin 26-38 e. K. Hann bjó í Sesareu, en á liátíðum liólt haim’ til i Jerúsal-
em til' að halda Gyðingunum í skefjum.
Prestarnir vildu ekki ganga inn svo heir okki saurguðust. Oft eru (>eir sem
fastast fylgja ytri siðum og ytra réttlæti kæringarminstir hvað snertir iiið innra
réttlæti og lielgun hugarfarsins.
29. Pílatus krafðist, að þeir legðu fram ákveðna kæru. Oft er hið verald-
lega réttlœti nákvæmara, lieldur en trúarlegar æsingar.
30. v.—Þegar menn liafa engar sannar lcærur fram að bera gegn þoim, sem
|>eir eiga í nöp við, taka þeir venjulega til þeirra óyndis úrræða að illmæla
þelm og ausa fúkyrðum.
31. v.—Prá því Arkelausi var vikið úr völdum hafði Gyðinga-ráðið ekki haft
vald til að uppkveða lífiáts dóm.
32. v.—“Sem Jesús liafði sagt.” [Sjá Matt. 20:10; Jóh. 12:22,83]. Orð Jesú eru
guðs orð og hljóta að rætast. Drottins vilji ræður ekki að eins tölu daga vorra
hér á jörðu, lieldur líka þeim dauödaga sem vér liljótum. Yér eigum að treysta
honum í lííinu og fela honum ætilok vor.
33. v. Gvöingarnir iiöföu nú fært fram beina ákæru á liendur Jesú [Lúk. 23:2]
og höfðu nú breytt sinni fyrri kæru um guðlast, í kæru um landráð.
34. v. Alt í gegn um rannsóknina er Jesiís að leitast við að bjarga Pílatusi.
Jesús viðurkennir vald Pílatusar, en áður en liann svarar honum vill hann fá að
vita frá livaða sjónarmiði Pílatus lítur á konungdóm sinn, hvort liann hefur í
liuga veraldlegan konung eða Messias konung Gyðinga.
35. v.—Jesú “góða játning” (I. Tím. 6:13) er: 1. Hann er konungur. 2. Kíki
hans er ekki veraldlegt heldur andlegt og getur því eigi komið í bága við ríki
keisarans.—“Þjóð þín.” Jesús revnir nú það sem liann hafði fyrir sagt og það
sem játendur hans svo oft reyna [Matt. 10:16, 8br. Jóli. 7:5).
36. v.—“Mittríki er ekki af þessum lieimi.” Þennan sannleika áttu lærisveinar
hans, jafnvel liinir tólf, svo bágt með að skilja, og margir söfnuðir og saínaðar-
menn eiga enn bágt með að skilja )>að.
37. v.—Jesús svarar: Þetta spursmál snertir alla menn; |>að snertir þig, Pílatus;
jtí, víst er ég konungur. Ég fæddist (Lúk. 1:32) til að stofna ríki og ég hef
keut til að stofna )>að ríki, sem vald liefur yflr samvizkum mannanna, lirekur
* efasemdir þeirra en gefur örugga von. Mitt ríki er sannleikaiis ríki.
38. v. “Hvað er sannléikur?” Sannleikur er )>að eitt sem varir, “guðs ævar-
andi orð.” Heimurinn og öll auðæfl lians, völd og listir liða undir lok. “Þitt
orð er sannleikur.”
39 .v.—“Venjti”—Þessi venja var tilsett af Rómverjum til að sefa liina undir-
okuðn þjóðflokka. Pílatus hefur ef til vill minst, livernig Gyðingarnir tóku á
móti Jesú í bvrjun vikunnar [Matt. 21:9], og ætlar því að reýna að vekja upp
þær sömu tilflnningar.
40. v.—Barabbas var æslngamaður, einn af þeim mörgu Gyðingum, sem revnt,
böfðu að liefja uppreist gegn kúgunarstjórn Rómverja [Mark. 15:7]. Hann yar
manndrápari.—Kf vér liöfuum Kristi kjósum vér oss fyrir liöfðingja hanu, sem
var “manndrápari frá uppliafl.”