Kennarinn - 01.11.1900, Blaðsíða 7

—7—
PRJ'JDIKANIE SÉRA JÓNS BJARNASONAR.
NVkomið cr til vor frá liinum liáttvirta höfundi eintuk uf prédikana-safni )>vi, cftir
,síra Jóii Bjárnason, sem lierra Sigurður Kristjánsson i lteykjavík hefur á )>cssu
ári gefið lit,, Bökin inniheldur 03 prédikanir út af fjuðapjöllum allra helgidaga
kirkjuársins. Frágaugur allur einkar vandaður. Agæt mynd af höfundinum
fyigír.
I>að cr eigi í verkahring Kr.nnarctm aö skrifa ritdóma, cn }>á skoðun vora rildutn
vér mega láta í Ijós, að ekki liati íslcnzka þjóðin eiguast jafn-gott prédikana-safn,
siðan postilla Jöns biskups Vídalíns kom út. Iirunt vér eigi fyrir l>að að likja þeim
satnan nöfnuuum, þótt svipaðir scu að mælskunni, kraftinum -eldinum.
Ekki skiljnm vðr í öðru cn e.ö liver ntaður, sent annars hefur nokkra unun af að
1, sa hækur, verði hugfangihn af því að lesa í þessari bók. Samlikiugar, dæmisögur
og lifandi myndir dregnar fram úr mannkynssögunni og hókmentum heimsins,
halda Iniga manns við efnið með lifaiuli atliygli. Lýsingarnar á mönnum og við-
burðum hiblíusögunnar gera manni hvorttveggja enn innilegra og kærara en áður.
()g fvrir fre.lsaranum sjálfum beygir andi lesarans sig ósjálfrátt, að oss finst, með
enn meiri og helgari lotningu.
!>rss barf víst ckki að geta, að heill, en ekki hd’fur kristindómur býr á hverri
blaðsíðn bókarinnai'. l>að vita allir fyrirfram, sem höfundinn þekkja. ]>að er auð-
líeyrt, að )>ar talar maður, sem ekki “fyrirverður sig fyrir Krists fagoaðar 'rindi”
og sem okki )>arf að biðja afsökunar á )>ví að prédika guðs orð scm liinn eina al-
fullkomna sannleika og krefjast )>ess Idrottins nafni, að hjörtu mannanna bcygi sig
fyrir )>ví.
Að fá )>etta ágæta prédikana-safn lilýtur að vcra allri íslenzku kirkjumii liið
mesta glcði- og )>akkár-efiii. Og að licyra þessa “tirópandans rödd” gegn allri van-
trúnniutan kirkjunnar og öllum liállleikanum innan kirkjunnar lilýtnr að vcra hið
mesta ánægjuefni ölluin þeim, som af hjarta elskaguðsorð og manukyns frelsaraun.
Sem sagt, það cr ekki I verkahring Kr.nnarann að fiytja ritdóma, en |>ess vegna
mintumst vcr aöallcga á hók þessa, að vcr vildum vckja uthygli ungmennanna upp-
vaxandi, scm vcr fyrst og fremst eiguni tal við licr í blaðinu, á því, livort, )>eim lítist
ckki að taka sér stund og stund til að losa í þessu stór-merkilega prédikana-safni.
Það er kvartað yfir )>ví, aö unga íólkið vort lesi svo lítið á íslenzku. l>að er líka
svo fátt til, sem ungu og mentuðu fóllci hór geðjast verulega aö. En um það erum
vér sannfærðir, að unga kvnslóðin, einkum allir þeir unglingar, sem gefnir eru
fyrir Iéstur þcss, scm er sann-mentaiidi, mundu fiuna yndi I |>ví að lesa þessar and-
ríku prcdikanir. Og um lcið og iingmeniim fvrir |>ann lestur mundu auðga anda
Binn ómctanlega mikið, gæfist þeim kostur á að fá fyrir losturiim þekkingu á fegurð
móðiirmálsins síns og æfingu í að brúka )>að rátt.
Yildn ckki konnarar og hinir eldri lærisveinar sunnudagsskólanna og uugmennin
í Bandalögunum taka |>essa bendingu vora til yiirvegunar?
Og I nafnihinnar yngri kynslóðar kirkjufólksins vestur-íslenzka, sein Kcnnarinn
vill megá vera talsmaður fyrir, þökkum vér söra Jóni Bjarnasynl hjartanlega
fyrir bókiua.