Kennarinn - 01.11.1900, Blaðsíða 15

SKÝRINGAR.
I. Leitin.
1. Almra.—Hvorki tími nó vogaleni>d fá aftrað munni þogar hjartanu er virki-
loga alvara nð leita lausnarans og fiiina hann.
2. /iiiila'gni.- Maður skylcli ávalt vita livérs maður leitar, hvers vegna og til
kvcrs. Vitringarnir leituðu að Jesú til að sýna liotium lotningu ogtilbiðja liauu
og voru óliríeddir að kannast við það.
ii. Fyrirspurn.- Þeirn, sem girnast upplvsingar gefur guð þekkingu. En allir
verða að leita að saiinleikannni, þár sem guð iiefur liann gevmdann í lians orði.
Jafnvel iiinti grimtni og samviakiilausi Hci'ödes verður að leita í guðs orði.—
4. Li’iðlminin'/. Vér getum sagt, að Vitringarnir iiafi leitnð Ivrists vegna löngun-
ar hjartans, gamalla sagna, tilvísuuarstjöriiunuar, vitnisburði rituingarinnar. Jesús
var og er c.nn “ljós til opinberunar heiðingjuni.” Hvernig eigum vér að leiðbeina
liöi ðing'junum?
•11. Ahanuuiunn. -Finna .Tesú-barnið.
1. Þeir dýrl.'a ]>c,ð. I áiiti þessara manna, sein lesið höfðn let-nr himinsins, og
sein guðs orð var útskýrt fyrir, var Jesús konungur liimnesknr konungur.
2. Þi'ir r/efa rjjcfir. - Hversu injög kirkjan þarfnast slikra gesta. Hversu margir
koma'ekki til kirkjunnar á jóliinum frekar til að fá gjaflr hcldur en tii að gel'a
sjállir. Um fram alt ættum vér um þessar mundír að kenna börnunuin vörum, “að
sælla er að gefa en að þiggja.”
3. Þe.im er leiöheint. Kamskan getur verið góð, en lilýðnin er betri. (Tuð opin-
'ierar oss vilja sinn, segir oss livaða veg vér eiguin aö ganga. lllýðum yér Iionum?
Ijútum vér oss jafnan geðjast að þyí að gera, sein guð vill, fara þangað, sein hann
hýður, brevta eftir boðorðum lians?
TIL KENMAKAKS. liaf stutt yflrlit yfir viðburöina í sögu barnsins Jesú.
Tlest börn (ogmargir liinir eldri) iiafa skakka liuginynd um tímann, þá þetta skeði.
Krnigar niyndir sýna vitringana stadda í fjárliúsinu og krjúpa þar aö fótuin Jesvt.
Viðburðiriiir eru í þessari röð: 1. Eæðingin. 2. Dýrkuii fjárhirðanna. 3. l'mskurn-
ni og nafiigjöfln [eftir átta daga]. 4. Musterisfærslnn og lireinsiinin [eftir 40 daga
Ti'ú fiyðin‘gtiuui]..ö Koma vitringannh.
lieud á mismuninn á þessuni vitringum og Ileródesi, sem allir leituðu þó hins
8aína liius ný'-fædda konungs. 1. Tilgangur þe.irra, Tilgangur vitringanna var
að dýrka liann, lleródesar að drepa liann: þeir voru einlægir, liatiu slregur. 2.
Keiðbeihing þeirra. Vif.ringunuin var leiðbeint af stjörnu guölegrur opinberunar
L'iililían, guðs opinberun, er stjarna vor]: lleródesi var leiðbeint af vizku og lær-
dómi mauiia, sem að söunu var áreiöanlcg leiðbeining í þcssu tilfelli, en einung-
is veg'na þcss, að liún var bygð á guðs iunblásnu orði. 3. lireytni þelrra.- Vitr-
"igarnir gliiddust af lijarta; Ileródea varð órólegur í iiuga. 4. Yitringarnir
'uudu, en Heródes fann ekki.
Kuda með þvi að lýsa dýrkaniuni og gjöfunum, Tilbeiðsla og offur, ekki
aniiað án idns. Ilversu tómt er ekki liið fyrra án liins síðarn. I’egar einlæg'
h'annssálin leitar að konunginum og lætur leiðbeiniist, af guðs opinberun, finuui'
bún þao, st'in liún leitar að, og ).egiir lnín iiefur fiindið dýrkur hún koining dýrðar-
buiar og ieggur auðæii síu sem gjaflr við fætur liatis,