Kennarinn - 01.10.1905, Blaðsíða 8

8o
KBNNARINN.
Lex.,sem læra á: Vid cigum ad treysta bví, ad guð gjÖri alt
had, scm hann lofar.
SAGAN SÖGÐ.
SakaHtts og Elísahct.—Þegar Ágústus var keisari í Rómaborg,
en Heródes konungur á Gyðingalandi, þá er þar í landinu prestur, ^
sem heitir Sakarias. Kona hans heitir Elísabet. Þau búa í Júdeu,
suðurhluta landsins. Þau eru bæði guðhrædd, vilja ekki gjöra neitt
á móti guði. Þau eiga ekkert barn og eru nú bæði orðin gömul.
I mustcrinu.—Einu sinni er Sakarías í musterinu og er að færa
drotni reykelsisfórn. Á meðan er fólkið fyrir utan á bæn. Þá
kenntr engill til hans. En þegar Sakarías sér engilinn verður hann
hræddur.
Bodska\pur cngilsins. — Engillinn segir við hann: „Vertu ó-
hræddur, Sakarías. Guð hefir heyrt bæn þína. Konan þín mun
eignast son, og þú skalt láta hann heita Jóhannes. (Það þýðir:
Drottinn er nádugur). Hann mun verða þér til fagnaðar og gleði.
Hann mun fyllast heilögum anda og ganga fyrir augliti guös í anda
Elíasar og krafti. Og hann mun snúa mörgum aí Israelsbörnum
lil drottins, guðs þeirra, og útvega drotni vel undirbúinn lýð.“
Sakarías trúir ekki.—Sakarías getur ekki trúað því, að þetta
sé satt, og spyr engilinn: „Hvað á eg að hafa til merkis um,að
þetta sé satt? Eg er orðinn gamall. Og konan mín cr líka gömul.“
Sa\karíasi rcfsöd—Engillinn svarar: „Eg er Gabríel, sem stend
frammi fyrir guði. Hann sendi mig með þennan gleðiboðskap til
þín. Nú skalt þú verða mállaus, þangað til þetta kemur fram, sem
eg liefi sagt, af því að þú trúðir mér ekki.“
Jóhannes fcrdist.—Það, sem engillinn sagði, rætist. Elísabet
eignast son, og hann er látinn heita Jóhannes. En þá fær Sakarías
málið aftur og lofar guð. Jóhannes er nú hjá foreldrum sínum,
þangað til hann er upp kominn. - lJá fer hann út á eyðimörku.
Ilann vill vera einn, til þess að gcta búið sig í næði undir verkið
sitt, sem hann á að vinna.
KÆjRU BÖRN! Þó Sakarías væri guðhræddur og góður
maður, [>á átti liann ervitt með að trúa því, sem honum fanst ó-
mögulegt. Okkur er sagt frá þessu, til ]>ess að við lærum að trúa
því, sem guð lofar, þó okkur finnist það ómögulegt. Við eigum að
læra að fara eftir því, sem guð segir, en ekki eftir þvi, sem okkur
finst. Okkur er óhætt að trcysta orði guðs. Hann lætur það verða,
sem hann hefir lofað. Lærið að þekkja loforð guðs, börnin mín, og
að treysta þeim. Þá verðið þið rík. Trúið þið þ,vi? Æ,, eg 4
vildi að þið tryðuð því öll. Guð gefi ykkur það.
o-