Mánaðarblað K.F.U.M. - 01.01.1910, Qupperneq 1

7
^^ARSl4 i
' K. F. U. M. tJ 1
o:
HVERNIG A SÁ tJNGl AÐ HALDA SÍNUM VEGI HREINUM?
MEÐ PVÍ AÐ HALDA SJER VIÐ PITT ORÐ. (Snlm. 119, 9).
II. árg.
Reykjavík. Janúar----Febrúar 1910.
Nr. 1—2.
Árið 1910
er upprunnið. Blaðið færir öll-
um kveðju íjelags vors og árnar
öllum gleðilegs nýárs. Fjelagið
óskar líka ættjörðunni sinni
gleðilegs árs, og vill stuðla að
því eptir mætti að árið megi
verða reglulega gleðiríkt fyrir
svo marga unga menn sem það
nær til. — í ósk kristinna manna
eiga að vera þrjú atriði og óskin
er ekki fullkomin ef eitthvert
þessara atriða vantar.
Fyrsta atriðið er löngun.
Löngun eptir því að það upp-
fyllist og rætist, sem óskað er.
Vjer segjum: Gott og gleðirikt
ár! Og þá langar oss til að
árið nýja verði þannig, verði
gott og gleðirikt. þetta atriði
iná ekki vanta í nokkurra ein-
læga ósk, hvort sem hún er
stíluð til einstaklinga eða til
þjóðarinnar í heild sinni. Þegar
jeg því segi i nafni alls tjelags-
ins: »Go// og gleðirikt ár, vor
kœra fósturfolda, þá veit jeg að
á bak við mig stendur löngun
allra fjelagsmanna að þetta ár
verði hagsælt og blessunarríkt
fyrir alla þjóðina í heild sinni,
að ár og friður og veðurblíða og
alt annað, sem heyrir til góðu
ári, megi ríkulega uppfyllast og
veitast þjóðinni. En löngunin
ein er ekki nóg. Óskin verður
að vera borin fram sem:
Bœn iil guðs. Það er annað
atriðið í góðri ósk. Sje löngunin
borin fram i hjartans bæn, þá
verkar hún til blessunar á ein-
hvern hátt. Og allir sannir með-
limir í K. F. U. M. eru fúsir á
að biðja fvrir fósturjörðu sinni.
Og er vér á nýjárinu rennum
huganum ylir allt það sem oss
er kært, þá kemur einnig fóstur-
jörð okkar ekki sízt fram ogjeg
vona að jeg megi hafa það traust
til allra góðra fjelagsmanna að
á bak við óskina til ættjarðar-