Mánaðarblað K.F.U.M. - 01.01.1910, Blaðsíða 7
II. ARG.
MÁNAÐARBLAÐ K. F. U. M.
7
hin einstöku atriði messugjörð-
arinnar eins og hún framfer hjá
oss í kirkjum vorum, og með
hvaða hugsunum og tilfinning-
um vjer eigum að koma til tíða.
— Á leiðinni liljóma klukkurn-
ar til vor kallandi og laðandi.
Allir sem ætla í kirkju ættu að
fara að lieiman svo snemma að
þeir gætu heyrt hljóm klukkn-
anna og láta þær minna oss á
að biðja, meðan vjer erum að
ganga til guðshússins. — Svo
þegar inn er komið og maður
hefur fengið sjer sæti eða stað
þar sem menn ætla sjer að vera,
þá ætti hver kristinn maður að
hiðja í þögulli bæn fyrir hinni
komandi athöfn. Svo meðan
forspilið er leikið, þá er hent-
ugur tími til þess að koma al-
gjörri kyrð á hugann og beina
honum i rjetta átt. Á meðan á
forspilinu stendur, er presturinn
skrýddur og táknar skrúðinn í
heild sinni þetta, að presturinn
sje ekki lengur einstaklingur
N. N. heldur fulltrúi safnaðar-
ins í helgidómnum og verkfæri
guðs til útbýtingar guðs náðar-
gjafa. 1 þeim skrúða og á þeim
stað hefur hann ekkert að segja
af sjálfum sjer, nema það sem
honum er lagt í munn. Því
orði má því treysta. — Eptir
að forspilið er endað, krýpur
presturinn til bænar og þá eiga
öll lijörtu sem í kirkjunni eru
að beygja sig og biðja með þá
hátíðlegu bæp, sem beðin er í
kórdyrum. Undir þá bæn á
hver einstaldingur að taka og
þess vegna er hún stýluð í fyrstu
persónu (jeg er inn kominn o.
s. frv.) í eintölu. Þar næst er
sunginn byrjunarsálmurinn og
ríður á að allir sjeu hluttakend-
ur i honum, livort sem þeir
syngja eða ekki. Þess vegna er
nauðsynfegt að hver maður haíi
sálmabók, ef sjónleysi ekki hindr-
ar að lesa í lienni jafnframt og
sungið er. Að sálminum end-
uðum snýr presturinn sjer fram
og tónar (eða segir): Drottinn
sjc yður. Það á hver maður
persónulega að taka til sin og
biðja: »Já droltinn vertu með
mjer«. í þessu litla ávarpi er
svo mikið fólgið, að jeg vildi
óska að það væri sagt miklu
optar í messunni en það er. —
Söfnuðurinn svarar: Og með
þinum anda! Þá bæn fyrir
prestinum ættu allir að biðja
helzt hátt, eða þá i hljóði: Það
er svo mikil styrking fyrir prest-
inn, sem á nú upp á sjerstakan,
hátíðlegan hátt að koma fram
l’yrir drottinn allsherjar. — Nú
uppörfar hann söfnuðinn til
þess að biðja ásamt sjer og snýr
sjer að altarinu og tónar kollekt-
una, sem við á í hvert skipti,
Sá sem ekki biður þá bæn með,
fer á mis við mikla blessun og
líkist hinum dauðu hlutum,
stoðum og stólum, sem i kirkj-