Mánaðarblað K.F.U.M. - 01.01.1910, Blaðsíða 2
2
MÁNAÐARBLAÐ K. F. U. M.
II. ÁRG.
innar, sem jeg hjer ber fram í
Ijelags nafni, sjeu og standi
margar bænir er um nýjársleytið
hafa stigið upp fyrir henni. En
guð ætlast til að vjer ekki að-
eins biðjum með huganum og
orðum einum, heldur og í verki
líka. Þannig vill hann ekki að-
eins að vjer biðjum: »Gef oss
í dag vort daglegt brauð«, heldur
og að vjer vinnum fyrir voru
daglega brauði eptir kröftum og
tækjum, og að hann svo blessi
bænina og staríið. Þess vegna
þarf að fylgja nýjársósk vorri
þriðja atriðið og það er:
Starf. Vjer verðum að starfa
að því að nýjársóskin uppfyllist.
Allir sjá hvað óviðurkvæmilegt
það væri, ef vjer óskuin ein-
hverjum allra heilla á nýjárs-
dagsmorgni og reynum svo að
gjöra þeim sama alt til ógreiða
á árinu. Þegar vjer því segjum
við fósturjörðu vora: »Gott og
gleðiríkt ár!« Þá má oss ekki
aðeins langa til að það rætist og
biðja um það, heldur eigum vjer
að taka þann fasta ásetning að
gjöra alt sem í voru valdi stendur
til þess að árið farnist vel. Að
vísu munu ýmsir af yngri fjel-
agsmönnum vorum, eins og líka
llestir al' oss eða allir segja : »Já,
þetta er gott, en jeg get ekki
annað en haft löngun eina og
lagt íram bænina; jeg get ekkert
starfað fyrir land og lýð!« En
þetta er rangt. Sjerhver maðúr
getur unnið fyrir land og lýð
og á að gjöra það. — Jafnvel
11—14 ára drengir í yngstu
deildinni geta það. Með hverju?
Með því að vera trúir hver yflr
sinu. Skóladrengurinn í lærdómi
sínum, sendisveinninn í sendi-
ferðum sínum, búðardrengurinn
við verzlun sína, lærlingurinn
í iðn sinni getur einmitt með
því að vera trúr námi sínu eða
staríi gagnað ættjörðinni, eins og
þingmaðurinn, eða kennarinn,
eða presturinn, eða sýslumaður-
inn o. s. frv. — Sá sem er trúr
í sínu starfi, hann gagnar fóstur-
jörðinni. Þegar vjer því segjum:
»Go// og gleðiríkt ár, kœra fóstur-
foldta. Þá langar oss til þess
að það verði, þá biðjnm vjer um
að það verði og þá vinnum vjer
að því hver í sínu staríi að það
verði. — Og þetta vill íjelagið
sem heild, og skorar á alla
meðlimi sína að bregðast ekki.
Fjelagið vill verða fósturjörðinni
til blessunar með því að hjálpa
til þess að hinir ungu uppvax-
andi borgarar komi auga á hátt
og göfugt mark, og leggja kapp
á að ná því, með því að reyna
til þess að örfa unga menn til
að hugsa rjett, tala rjett og bregta
rjett. — Með það fyrir augum
segjum vjer: Gtleðilegt nýár!