Mánaðarblað K.F.U.M. - 01.01.1910, Qupperneq 6

&
MÁNAÐARBLAÐ K. F. U. M.
II. ÁRG.
nm siðíin, sem lijálpaði mjer
á mikilvægri stund. Og jeg get
ekki annað en haft góða von
um að seinna muni fundum
mínum og míns norska vinar
bera saman, þar sem allar ráð-
gátur eru leystar. Hamingju-
samur er sá sem breytir eptir
þessu versi sálmsins:
Lifðu Jesú, — láltu lionuin
Lil's píns æskudag i tje,
Manndóms-ár — já ellin gráa
einnig Jesú lielguð sje.
All lífið helgað Jesú, það ev
hið hezla!
Guðsþjónusta í kirkjunni.
Ef menn almennt væru spurð-
ir að því, livers vcgna þeir fari
í kirkju, þá er hætt við að
margir mundusvara: »Til þess
að hlusla á prestinnk og þegar
menn dæma um livert þeir hafi
haft, »uppbyggingu« af að fara
i kirkju þá fer dómurinn vana-
lega eptir þvi, hvort ræðan hafi
verið góð eða ekki. Með öðr-
um orðum: Ræðan er orðin
liöfuðatriðið í guðsþjónustunni
hjá mörgum. Þetta er ekki gott
og ekki eins og það á að vera.
I5ví með þessum hugsunarhætti
er hæll við að allt of mikið
verði komið undir því hvort
presturinn er góður ræðumaður
eða ekki; eða ef preslurinn hef-
ur verið illa fyrirkallaður, er
hann samdi ræðu sína, þá geta
margir farið á mis við uppbygg-
inguna. Það er auðvitað ágætl
að hafa góðan ræðumann fyrir
prest, og að fá góða ræðu í
kirkjunni, en ef lagt er ofmikil
áherzla á þetta og ef menn
liyggja að það eitt erindi eigi
þeir í kirkju að hlusta á, livað
preslurinn segir i stólnum, þá
getur það orðið til mikils tjóns.
— Gagnið af kirkjugöngunni
má ekki vera komið undir hæíi-
leikum og mismunandi frammi-
stöðu prestsins. Vjer köllum
kirkjugönguna guðsþjónustn og í
því nafni er fólgin upplýsing um
það erindi sem vjer eigum í'
kirkjuna. Vjer komum þangað
fyrst og l'remst lil þess að þjóna
guði og tilbiðja hann. En til-
beiðslan er sjerstaklega hundin
við altarisþjónustuna. Þessvegna
er allarisþjónustan höfuðatriðið
í messugjörðinni. Það er meira
varið í hana, lieldur en þá allra
beztu prjedikun. Ef menn gættu
þessa, þyrftu þeir aldrei að fara
óánægðir úr lcirkjunni. Jafnvel
þar sem altarisþjónustan er eins
snauð eins og hjá oss, þá hefur
hún þó í sjer svo mikið af hei-
lögu efni til uppbyggingar að
hún má vel veita fulla næringu
hungraðri og þyrstri sál, er vill
tilbiðja guð og meðtaka blessun
hans.
Látum oss þá einu sinni hver
með öðrum setja oss fyrir sjónir