Mánaðarblað K.F.U.M. - 01.01.1910, Blaðsíða 8
8
MÁNAÐARBLAÐ K. F. U. M.
II. ÁRG.
unni eru. Eptir að presturinn
og söfnuðurinn hefur þannig
búið sig undir með hinni sam-
eiginlegu bæn, framflytur prest-
urinn til safnaðarins orð post-
ulanna, máttarstólpa kirkjunnar,
sem söfnuðurinn meðtekur með
sjerlegri virðingu standandi, eins
og boðskap frá hinum heilögu
mönnum sjálfum. — Síðan er
sunginn sálmur, venjulegast stutt-
ur bænarsálmur, sem á að und-
irbúa hjörtun undir næsta höf-
uð-atriði messunnar, guðspjall-
ið. Það er eðlilegt að það at-
riði sje byrjað með árnunarbæn-
um prests og safnaðar, svo að
menn finni enn betur til ná-
lægðar hins lifanda guðs. — Þá
skýrir presturinn söfnuðinum
frá, hvaðan guðspjallið sje tekið,
og í gleðifullri eptirvæntingu
lyptir söfnuðurinn upp lofgjörð-
arsöng sínum: Guði sje lof og
dýrð fyrir sinn gleðilegan boð-
skap. Fallegast væri að menn
stæðu upp um leið og syngju
lofsönginn standandi, og undar-
legt er að ekki allir, sem sungið
geta, skuli syngja þessa fögru
og upplyptandi lofgjörð með.
Og svo kemur sjálft guðspjallið;
þá er eins og Jesús Kristur tali
til vor og þá ætti lotningin að
vera dýpst og innilegust, því
þetta er hæðsta stig messunnar,
þegar ekki fer fram sakramenti
í henni. — Eptir að sálmur
hefur verið sunginn stígur presl-
urinn í stólinn og heldur ræðu
sína. Hjer skal ekki að þessu
sinni Ijölyrt um það atriði að
eins bent á að prestsorðið meiga
allir dæma, en guðsorðið í pistli,
guðspjalli eða teksta lýtur ekki
dómi nokkurs manns; það orð
er haíið upp yíir dómsvald
manna, heilagt og himneskt að
fullkomnum myndugleika frá
guði. — í sjálfri ræðunni er
preslurinn sem hver annar mað-
ur með sinar gáfur ogtakmark-
anir, sína stefnu og skoðanir
og verður það allt að dæmast
eptir guðsorðinu sjálfu í ljósi
þeirrar kirkju, sem menn til-
heyra.
Um atriði messunnar eptir
prjedikun er líkt að segja og
um fyrri hlutann. Aðeins ber
að minnast á tvö atriði, sem
eru mjög mikilsvarðandi. Það
er blessunin og útgönguhænin.
í blessuninni er fólginn mikill
náðarkraptur handa hverjum
sem meðtekur hann í trú og til-
einkar sjer hana. Blessunin er
fyrirskipuð af drottni sjálfum og
fylgir fyrirheit með. í margar,
margar aldir hefur þessi bless-
un verið lögð yfir guðs söfnuð
bæði undir gamla og nýja sáll-
málanum og nafn drottins svíf-
ur yfir söfnuðinn i helgidómin-
um á blessunarinnar heilögu
stund.
Sá sem þannig eða á líkan
hátt kemur og lilbiður drottinn