Ný kristileg smárit - 01.11.1893, Blaðsíða 11

35
þegar jeg reiddist, og nú tók jeg það í mig að
hœkka ekki róminn, þótt mjer yrði brátt í skapi.
þetta var svo áþreifanlegt, að mjer tókst í þeirri
grein að ná valdi yfir mjer, en það varð vísir til
annars meira. það er svo með allt, hvort heldur
það er illt eða gott, að hálfnað er verk, þegar hafið
er, byrjunin er örðugust, svo kemur hitt eins og
af sjálfu sjer. þegar mjer hafði lánazt að leggja
niður þessa ytri háttsemi bræðinnar, gat jeg smárn
saman með Guðs hjálp stillt lund mína. það tekst
fiest um síðir, ef maður reynir nógu opt«.
Hún móðir mín.
Ekkert nafn er inndælla eti móðurnafnið. það
er heill lieimur kærleika og blessunar. Meðan þú
átt hana móður þína, ert þú ekki einmana.
Hvaða kærleiki hjer á jörðu jafnast á við móð-
urkærleikann? Faðirinn getur formælt barninu
sínu, en þó að allir útskúfi þjer, heldur húu móðir
þín þó áfram að elska þig. Hvergi er þjer eins
óhult og hjá honni móður þinni. þú getur aldrei
til fulls endurgoldið kærleika hennar, meðan þú
færð að halda henni, og þú mátt aldrei gleyma
henni, þegar hún er kölluð á burt frá þjer. Minn-
ing hennar móður þinnar getur varðveitt þig frá
margri synd. Ef þú átt úr vöudu að ráða, og
ekki sízt þegar freistingarnar sækja á þig, þá spyr
þú sjálfan þig: #Hvað skyldi hún móðir mín hafa
ráðlagt mjer?« Hugsuðu þjer, að hún móðir þín
hafi gætur á þjer, þótt hún sje við þig skilin.
það er sönn saga, sem hjer fer á eptir: Góður
heimilisfaðir missti konu RÍna, mesta valkvendi,