Mánaðarblað K.F.U.M. í Reykjavík - 01.09.1927, Blaðsíða 3
MANAÐARBLAÐ
KFUM
R E Y K J AV í K
Sept. 19 2 7
Sagan um stafina þrjá.
Jeg skal reyna að segja þá sögu, eins og
jeg einhvemtíma hefi lært hana.
Ungur piltur varð að fara að heiman í
rniklum flýti. En hann hafði lært að treysta
Drotni og blessun foreldra sinna hafði hann
fengið. Jakob hjet ungi maðurinn; að
heiman hjelt hann og studdist við ferða-
stafinn sinn. Hann segir síðar sjálfur frá
]-ví, að hann hafi haft þann staf með sjer.
Nú byrjuðu starfsárin. í sveita síns andlitis
varð hann að vinna, en kjarkinn misti hann
ekki. Þó að hann væri hjá ættingjum sinum
átti hann víst ekki ætíð góða æfi, en hann
ljet ekki hugfallast, hann sigraðist á erfið-
leikunum. IJann varð auðugur maður, og nú
fór hann að langa heim. Aldrei gleymdi hann
bernskustöðvunum. Nú langaði hann til að
sjá átthagana.
Heim hjelt hann. En þegar nær dró heim-
ihnu vöknuðu gamlar minningar um mis-
sætti milli þeirra bræðranna. Hann kveið
fyrir að hitta bróður sinn. Auðugur og vold-
ugur var hann orðinn, en samt var hjartað
órótt. Þá vöknuðu aptur minningarnar um
þá stund, er hann fór að heiman, fátækur og
óreyndur. En Guð hafði ekki yfirgefið hann,
alt hafði lánast fyrir honum, baráttan hafði
orðið g'óð barátta. Skyldi Guð, sem hafði
hjálpað honum fram að þessari stund ekki
einnig hjálpa honum nú og láta bræðurna
vera bræður? Þá mundi Jakob eptir stafnum
sínum og sagði: Með stafinn minn einn fór
jeg yfir Jórdan, en nú á jeg yfir tveim her-
um að ráða.
Guð hjálpaði honum og leysti allan vanda.
Vel farnaðist Jakob ,og aldrei gleymdi hann
stafnum sínum. Þegar hann beið dauðans, þá
aettist hann upp í rúmi sínu, studdist við
stafinn sinn og' blessaði sonarsonu sína.
Dagsverkinu var lokið. Nú gat hann lagt frá
sjer ferðastafinn.
Þetta er sag'an um ferðastafinn, en um
leið sagan um bemskuminningarnar, bless-
un foreldra og traust á Drotni. Gott er að
eiga fagrar minningar, gott er að styðjast
við fagran arf trúar og kærleika frá kæru
heimili, og halda vegferðinni áfram í nafni
Drottins, vitandi, að hjálp er ætíð að fá í
starfi og baráttu lífsins, og geta svo að
kveldi lagt frá sjer ferðastafinn og falið
sig Guði.
Þetta er sagan um ferðastafinn og
mjer finst, að um leið sje það sagan af
mörgum íslenzkum æskumönnum, sem í
nafni Drottins keppa að marki og styðjast
við styrkan staf bernskuminninga og ör-
uggrar trúar.
En það er til saga um annan staf.
Það átti að velja æðsta prest, en hvemig?
Foringjar hinna ýmsu ættflokka áttu að
leggja hver sinn staf inn í hið allraheilag-
asta í helgidóminum, og svo var sagt fyrir,
að einn stafurinn mundi bera blóm, og sá,