Tákn tímanna - 01.09.1922, Blaðsíða 5
TÁKN TÍMANNA
93
fræðslu hjá þeim. En því er nú svo
varið enn, eins og á þeim dögum, er
Babýlonar-riki var að líða undir lok,
að engin mannleg speki getur ráðið
rúnir guðs handar, eða varpað Ijósi yfir
ráðgátur tímans. Enginn, nema Guðs
heilagi andi, sem talar í Guðs opinber-
aða orði, getur það. »Á fólkið ekki að
leita til Guðs síns?« spyr spámaðurinn,
þegar um það er að ræða, hvernig ráða
skuli rúnir vilja hans eða ráðsályktanir
hans.
»Til orðsins og vitnisburðarins!« er
hið alvöruþrungna áminningarorð hans.
En hversu margir eru eigi þeir kristnu
menn, sem gleymt hafa biblíunni og
leita í þess stað til roannlegrar speki,
og meira að segja til mannlegra skrök-
sagna og erfikenninga.
Maðurinn.
Maðurinn fæðist sem ósjálfbjarga vera.
Hann vex upp og verður þræll syndar-
innar. ^Því allir hafa syndgað og skort-
ir Guðs dýrð«. Og þó er það margt
undravert, sem maðurinn getur gert.
Hann getur sigrað sjóinn, þegar hann
rís upp í veldi sínu. Ugglaust ferðast
hann yfir reginhöfin í hinu mesta storm-
viðri án þess að hræðast holskeflurnar
og brotsjóana, sem velta sér inn yfir
skip hans. Hann lyftir augum sínum til
himins og rannsakar leyndardóma stjarn-
anna og reiknar út brautir þeirra með
nákvæmni. Hann leggur aktýgi á eld-
inguna (rafmagnið) og gerir hana að
sendiboða sínum til fjarlægra landa.
Hann leggur stund á að kynna sér
klettana og af þeim öðlast hann þekk-
ingu á lögunum, sem þeir eru mynd-
aðir eftir. Með hyggjuviti og undraverð-
um uppfindingum leggur hann alt yfir-
borð jarðarinnar undir sig og þvingar
náttúruöflin til að þjóna sér. Hann leið-
ir í gildi lög, sem fulltrúar þjóðanna
geta stjórnað miljónum þegna með. —
Hann heyir stríð, sem eyðileggja ver-
aldarríki og breyta landabréfum heims-
ins. í sluttu máli, alt, sem er innifalið
í mannkynssögunni og hinum miklu
mannvirkjum kring um oss, sýnir hið
mikla þrek hans og dugnað.
En þótt maðurinn sé fær um að leggja
konungsríki undir sig og sigrast á nátt-
úruöflunum, þá getur hann samt ekki
sigrast á sjálfum sér. Hann getur ekki
af eigin rammleik heft ástríður sínar og
snöggar tilhneigingar. Hann stendur þar
lítillækkaður og yfirbugaður af synd-
inni sem þræll hennar og löglegur fangi.
En ef hann verður írelsaður undan valdi
syndarinnar, verður hann að segja:
»Fyrir Guðs náð er eg það sem eg er«.
Himintunglin fylgja nákvæmlega braut-
unum, sem þeim voru ætlaðar. Þau
hafa ekki vald til að breyta öðru vísi.
En maðurinn hefir vald til að ganga
út fyrir véband siðferðisins og víkja af
braut réltvísinnar. Hann hefir i sjálfum
sér afl nokkurt, sem er nefnt lögmál
syndarinnar og dauðans, og stöðuglega
hvetur hann til að brjóta lögmál lifsins.
Hann getur fengið hjálp. Sá er til,
sem er nógu öflugur til að frelsa. Frels-
arinn getur fyrir kraft Guðs Anda yfir-
bugað syndina, breylt hinu holdlega
sinnaða hjarta, umskapað lífið og gert
þá, sem hafa verið þrælar syndarinnar,
að sigurvegurum. Sá, sem hefir lifandi
trú á Krist, er endurnýjaður, risinn upp
frá andlegum dauða. Hann þekkir hið
mikla afl frelsarans, veit af reynslu
hvað það er að sigra freistingarnar, lifa