Tákn tímanna - 01.09.1922, Síða 8

96
TÁKN TÍMANNA
nokkurt verð. Nú og þetta skrifborð —
hvað viljið þér fá fyrir það?«
»Eg er viss um, að það er 5 punda
virði«, svaraði frúin.
»0-ekkí! eg hefi keypt heilar tylflir
af svona borðum fyrir eitt pund hvert.
Og eitt pund skuluð þér fá fyrir það«.
Þau ^gengu nú bæði inn í aðra stofu
og síðan upp á loft, þangað til kaup-
maðurinn var búinn að sjá alt saman.
Fyrir hvern mun þar inni vildi hann
ekki gefa nema einn sjötta af sannvirði
þeirra, og veslings frúin tók að verða
örvingluð út af þessu. Hún hafði hugs-
að sér að húsmunirnir væru miklu meira
virði en kaupmaður sagði, en hún sá
engan veg til að sanna, að hann hefði
á röngu að standa. En kaupmaður lagði
að henni að ganga að þessum »kaup-
mála«.
»Sjáið þér nú«, sagði hann, þegar þau
voru aftur komin niður í forsalinn, »eg
vil ekki vera harður í viðskiftum við
yður, þar sem eg veit að þér eruð hef-
mannsekkja; eg segi yður vilja minn
um þetta; eg vil gefa yður 25 pund í
i reiðu peningum fyrir munina og í
kvöld sendi eg ílutningsvagn eftir öllum
mununum, til þess að þér þurfið ekkert
að ómaka yður«.
Frúin hikaði við að ganga að þessu.
Tuttugu og fimm pund væri lítið fyrir
svo marga og mikla húsmuni. En eins
og kaupmaður sagði, þá gæti svo farið
að hún ætti ekki völ á slíku boði aftur.
En það voru einmilt 25 pund sem hún
þurfti nú á að halda. Þá gat hún greilt
reikninginn og haft vitund afgangs.
»Jæ-ja þá, herra Sykes«, sagði hún,
»ef þér haldið þetta sé sanngjarnt verð«.
»Fyllilega sanngjarnt, frú mín góð! Svo
eg segi eins og er, þá hefði eg ekki boðið
neinum öðrum svona góða verðkosti«.
»Jæ-ja, eg held að eg verði — — «.
í sömu andránni var drepið kunnug-
lega á dyrnar og sagt að frú Brook væri
komin.
»Gott kvöld, vina!« sagði frú Brooks
glöð í bragði, er hún gekk inn. »Eg sé
að gestur er hjá yður, eg vona, að eg
sé ekki óvelkomin?«
»Ó, nei, nei!« svaraði frú Lawrence,
»það er hann hr. Sykes, húsgagnasali;
þér vitið, að eg var að hugsa um að
selja muni mína og leigja«.
»Já, eg man að þér sögðuð mér það«.
»Jæ-ja, lir. Sykes hefir nú litið á
húsmunina og gert boð í þá, sem hann
lelur mjög sannsýnilegt«.
»Má eg spyrja, hvernig er það boð?«
»Það er 25 pund«.
»Hvað, hvað!« hrópaði frú Brooks ó-
venjulega esp, »og þetta kallið þér sann-
gjarnt boð, hr. Sykes? Þér æltuð að
skammast yðar niður fyrir allar hellur
að fara svona með fátæka hermanns-
ekkju«.
Frú Lawrence hafði aldrei heyrt sína
rólyndu og göfuglyndu vinkonu tala
svona fyrr í tóni réltlátrar reiði. Og svo
var að sjé, sem hr. Sykes dytti allur
ketill í eld við þetta áhlaup hinnar
hugrökku konu, þó að litil væri i sjón.
Hann skifti litum aftur og aftur; það
var svo að sjá um stund, eins og hann
ætlaði að gera einhverja skömm af sér,
en svo fór hann eitlhvað að tauta, um
hið »ágæla boð« sitt og gekk til dyra
og fór út og rann af hólmi fyrir hinni
sigursælu hefðarkonu.
Prentsmiðjan Gutenberg