Verði ljós - 01.05.1897, Síða 7

71
leika, þá von, sem hlakkar gagntekin af fögnuði í sjálfum dauð-
anum. Þcgar vjer söfnumst saman um náðarmeðulin: skírnina,
orðið og kvöldmáltíðarborðið, þá er ,Tesús mitt á meðal vor og í
.Tcsú guð.
* * *
Dýpstu lífsþrá mannkynsættarinnar er fulluægt. Guð liefir
gjörzt maður og lifir meðal mannanna. Hvað hlýtur þá að leiða
af því, að mennirnir hafna opinberun hans og snúa við honum
bakinu? Afleiðing þessa getur aðeins orðið dauðinn. Sjáum vjer
það ckki? Eeynum vjer það ekki? Hópum saman hafahinarsvo
nefndu máttarstoðir nútíðarvísindanna snúið bakinu við Kristi og
tælt mennina í stórhópum á eptir sjer, því að þeir hafa heitið þeirn
æðra siðgæði, fullkomnara lífsláni en kristindómurinn hefði fram
að bjóða. Hvernig hefir þéim tekizt að efna heit sín? Hvernig
hofir siðgæðið orðið ? Þeir af andans mönnum nútímans, sem lengst
þykjast komnir, sem bezt þykjast hafa varpað af sjer sjerhverju
þrældómsoki, þessir menn fyrirlíta og sinána alt siðgæði. Eitt af
hinum yngstu dönsku skáldum, sem sjálfur hefir tæmt í botn bikar
vantrúarinnar, lýsir þessu þannig: „Með fiu'ðulegum hraða hafa
menn losað sig við hugmyndina um „hið mesta lán, sem hugsast
getur, fyrir eins marga og mögulegt er“ — og hvervetna rekur
maður sig nú á útsmogna síngirninga, kærulausa þróttþrotamenn,
óbilgjarna lausungamenn og siðhatandi manntröll. Þeirra eigið „jeg“
er þeirra æðsti dómur og einasta regla og mælisnúra fyrir lífi þeirra og
breytni.“* Þéirra eiginn geðþótti er þcirra æðsta löginál. — Oghvað
er orðið um lífslánið? Hvar finst lífsgleðin á vorum dögum?
Sannarlega ekki á meðal þeirra, cr snúið hafa bakinu við Kristi
og trúnni á hann. Aðaleinkenni þeirra — þrátt fyrir alt frelsið,
allar skemtanirnar, allar líkamsæfingarnar, ailar heilbrigðisreglurnar—
vcrður þetta: lífsóyndi, vonarlaust hugarvíl og— sjálfsmorð! Svo
sárt sein það er að horfa á alt þetta, þá felst þó einnig í þessu
lyptandi atriði. Jafnvel þctta er talandi vitnisburður um sannleika
þessara orða Jóhannesar: „Lífið er opinberað og vjer höfum
sjeð og vottum og boðum yður lífið eilífa, sem var hjá föðurnum,
en liirtist oss. Það, sem vjer höfum sjeð og heyrt, það boðum vjer
yður, til þess að þjer líka getið haft samfjelag við oss; en vort
samfjelag cr við föðurinn og son hans Jesúm Krist“ (1.
Jóh. 1, 2. 3.).
*) Sbr. „Johs. Jörgensen: Livslögn cg Livssanclhed", bls 38.