Verði ljós - 01.05.1897, Síða 12

76
og cr okki neitt sjerlega hrifinn af „smágreinunum um trúar- og
kirkjumál“, eptir sjera Matthías, sem það blað flutti í fyrra. Hann
sýnir einnig fram á, að bókmentafjelagið islenzka sje nú að verða
algjörlega andlaust fjelag; fornfræðingarnir hafi alveg farið með
það í hundana. Sá dómur um bókmentafjelagið — sjer í lagi
Hafnardeildina — er hverju orði sannari. Og margt ber þar fleira
gott á góma.
Þótt fundið sje að mörgu af þessurn prestum þarna fyrir vest-
an hafið, vona jeg að íslendingum heima á ættjörð vorri og hjor
í Khöfn fari nú úr þessu að skiljast það, að þessum mönnum geng-
ur að eins hið bezta til, — fari að skiljast það, að íslenzk kirkja
og íslenzkt þjóðerni, bæði austan hafs og vestan, á þar sem þeir
eru einhverja af sinum bcztu vinum og stuðningsmönnum.
Og svo læt jeg þetta Aldamóta-hepti aptur og jiakka prestun-
um kærlega fyrir lesturinn.
Kiiupmannaliöfn, 27. febr. 1897.
Kristsmeim — krossmeim.
IV.
Claus Harms.
í byrjun þossarar aldar fóru víðsvegar um hinn kristna heim
að hcyrast háværar raddir gegn skynsomistrú 18. aldarinnar. Þetta
blað flutti í fyrra stutta æfisögu þess manns, er mest og bezt barð-
ist gcgn þessari steíhu í Norogi. Vjer viljum í þetta sinn biðja
lesendur vora að koma ineð oss til Þýzkalands og líta þar yfir æfi
og aðalstarf þess manns, er einna mestu áorkaði þar til að útrýma
vantrúnni, en ofla sanna og lifandi trú í landinu. Þessi maður var
Claus Harms. Hann var af bændafólki kominn og ættaður úr
Suður-Þjettmerski í hertogadæminu Holstein. Hann fæddist í
bænum Fahrstedt 25. maí 1778. Faðir hans var malari, þó allvcl
mentaður maður, er hafði orð á sjer fyrir guðhræðslu, greind og
grandvarleik. í foreldrahúsuin vandist Olaus við saklausa glað-
værð og gaman, en einnig við bænagjörð, söng og lestur andlegra
bóka. Góðrar kenslu naut hann í barnaskóla til 13. árs, þá var
honum komið til sóknarprestsins til að læra frumatriöi latneskrar
tungu og ýms alinenn fræði; gáfur hans voru ágætar og lærdóms-
löngun hans var mikil, cn vegna efnaskorts foreldranna og ýmsra
annara atvika varð hann að yfirgefa bækurnar og fara að hjálpa