Ný evangelisk smárit - 01.09.1900, Blaðsíða 5

5
Jesús gerðist maður, minkaði sjálfan sig og lítil—
lækkaði og var lilýðinu alt fram í dauðaim á krossin-
um. Þetta liefir faðirinn launað lionum með þvi að’
gefa honum þá tign, sem er allri tign æðri, að sitja
sér til liægri haudar. Og vald til að fyrirgefa syndir
á jörðu hefir hann að eilífu, og vald til að opna náð-
arhimin guðs fyrir hræðrum sínum meðal mannanna
harna. En þetta vald — þessi einkaréttindi — hefir
hann eigi fengið fyrir ekki neitt. IJann hefir til þess-
orðið að þola krossdauða með öllúm þeim hörmungum,
sem því voru samfara. Hann hefir orðið að berjast
baráttu trúariunar til þess — og liann stóðst í þossari
baráttu unz alt var fullkomnað.
Þegar þú átt í baráttu, þá minstu lians, sem varð
að þola svo margt og mikið af hálfu syndugra manna,
og láttu það hvetja þig til þess að þreytast eltki né
gefast upp. Hann gengur á undan þér í baráttunni.
Hann er ávalt í því sem hans föður er. Hann gefur
oss náð og þrótt til þess að feta í sín fótspor. Sjáðu
þar sem hann er ekki að eins fyrirmynd þína, heldur
einuig höfund og fullkomnara trúar þiunar.
Hann er góði hirðirinn, sem fór að ieita þíu, er
þú hafðir vilzt brott frá guði út á eyðimerkur synd-
arinnar og heimsins. Hann fór á eftir þór, þangaðtil
hanu fann þig, og þá batt hann sár samvizku þinnar
og læknaði þig með viðsmjöri náðar sinnar, styrkti
þig í þróttleysi þínu og gaf þér mátt til þess að hefja
göngu þína á vegi þeim, er til lífssius leiðir. Meira
að segja: hann tók þig á herðar sór og bar þig glað-
ur heim til hjarðar sinnar. Hann nefndi þig með
nafni og þú gerðist frelsingi hans. Þú gafst honum
hjarta þitt.