Nýjar kvöldvökur - 01.07.1907, Blaðsíða 1

Nýjar kvöldvökar.
*• árg.
Akureyri íjúlí 1907.
8. hefti.
Víkingurinn.
XII. KAPITULI.
Landsstjóradóttírin.
Þegar síðast var minst á Eðvarð Temple-
móre, var hann lautenant (undirforingi) á að-
mírálsskipi því, er hafði stöð í Vesturindíum,
og hafði forustu fyrir fylgisnekkju þess. Snekkj-
an nefndist «Fyrirtækið, > og þótt undarlegt væri,
var hún önnur af þeim tveim skonnortum, er
smíðaðar höfðu verið í Baltinióre, er báru af
öllum skipum að fegurð og ágæti; en ólíkt
var nú um starf þeirra. I fyrstu voru bæði
ætluð til þrælaverzlunar; en nú bar annað enskt
merki, og nefndist «Fyrirtækið, > en hin bar
svart flagg, og hét «Ffefnarinn».
»Fyrirtækið» var nær alveg eins útbúið og
"FIefnarinn,» svo að vér þurfum ekki annað en
vísa til lýsingarinnar á honuin; hún bar líka
'anga málmfallbyssu miðskipa, og smærri byss-
ur með báðum hliðum. En mikill munur var
a ahöfninni; á «Fyrirtækinu» voru ekki nema
65 enskir hásetar, sem heyrðu aðmírálsskipinu
61, það var haft ti! sama eins og vant er að
hafa snekkjur aðmírálsskipa: að bera ýmis hrað-
boð frá aðmírálsskipinu og til þess, en hafði
°g það aukastarf að sökkva, brenna og eyða
ollum óvinaskipum, sem það næði til; það
attu nú reyndar öll ensk skip að gera. En af
Því að skipið var oftast að flytja nauðsynleg
Skjö' °g skýrslur fram og aftur, sem það vissi
elvkei t um efnið í, hafði það ekki tíma af-
Sar>gs til þess að snúast við hinu.
E>i stundum fór þó Eðvarð dálitla útúr-
króka, og hafði þannig nýlega klófest «Kap-
ara» einn, eftir harða viðureign, og bjóst nú við
að hækka í tigninni. En aðmírálnum þótti
hann heldur ungur til þess, og setti heldur
bróðurson sinn inn í næsta embætti, sem losn-
aði, og gleymdi því þá alveg, að hann var þó
talsvert yngri.
Eðvarð hló, þegar hann kom til Port Roy-
al, og heyrði þetta; en aðmírállinn bjóst við
að hann setti upp fýlusvip út af þessu; en þeg-
ar það varð ekki, varð aðmírállinn svo feginn,
að hann ásetti sér að veita honum næsta em-
bætti, er losnaði. En hann gleymdi því líka,
af því Eðvarð var ekki við, heldur úti í löng-
um leiðangri, þegar næst losnaði embætti; en
«gleymdur er sá er fjarri finst» segir máltæk-
ið, og má það verða aðmírálnum til afsökunar,
enda hafði hann ærið margt á sinni könnu: yf-
irumsjón alls Vesturindíaflotans.
Fyrir þetta hafði Eðvarð haft forustuna fyr-
ir sama skipi nærfelt um 2 ár möglunarlaust,
því að hann var léttlyndur og glaðlyndur og
ánægður með lífið. Herra Witherington hélt
ekki í aurana við hann, og leyfði honurn
að gefa svo marga víxla upp á sitt nafn, sem
hann vildi. Hann 'nafði því nóga peninga
handa sér og vini sínum, sem var í mikilli
peningaþröng, og nóga skemtun. Meðal
annara skemtana var hann líka orðinn dauð-
ástfanginn; á einni skyndiferð ofan til Litlu-
Antillueyja hafði hann hjálpað spönsku skipi,
en á skipinu var nýi landsstjórinn á Portóríkó
með fjölskyldu sýna; flutti hann þau öll lieil
á hófi til Portóríkó. Fyrir þennan greiðafékk
22