Nýjar kvöldvökur - 01.07.1907, Side 11

• NÝJRA KVÖLDVÖKUR.
179
Niðurstaðan varð hvergi Ijós, enda var ekki
ætlast til að hún kæmi fyrir almennings sjónir
en samt hefir hún borist út að mestu síðar,
°g' er á þessa leið:
I októbermánuði árið 1772 komu þrjár
manneskjur með miklu þjónaliði til Parisar, og
settist að í gesthúsi einu skrautlegu. Pað voru
ung kona, hálfþrítug í hæsta lagi, er nefndist
Aly Emettee prinsessa af Voldomir, ungur
maður og glæsilegur, Embs barón, er þóttist
vera frændi hennar og maður hnigin á efri
aldur, er nefndist Barón v. Schank. Hann
sýndi konunni altaf hina mestu lotningu, virt-
■st vera ráðunautur hennar og fjárgæzlumaður,
sendimenn og kaupmenn áttu við hann í öll-
um málum.
Unga konan var björt á brá, fríð sýnum,
en yfirbragðið einkennilegt, svo að eftir því var
tekið. Ef horft var á hana svo nokkru nam,
mátti sjá, að hún hafði fögur augu, en þau
báru ekki bæði sama lit, þótt undarlegt væri,
en höfðu eitthvert seiðmagn til að bera, er var
ekki gott að komast undan. Hún var bæði
mentuð og gáfuð, talaði eigi allfáar tungur
reiprennandi, söng afbragðs vel og spilaði
sjálf undir. Samt var hún alvörugefin, þótt
þýðleg væri í viðmóti, og bros hennar ekkí
hlýlegt, svo að ætla mátti, að hún væri ekki
h>ý í lund. Brátt barst það út, að hún væri
fsdd í Sirkasíu og ætti von í feykilegum auði
í arf.
Gestir þessir báru sig ríkmannléga, höfðu
Vagna, eyddu miklu fé, og höfðu oft samkvæmi,
helzt þó af útlendingum. Einkum var einn
tíður gestur hjá þeim, Kasimir greifi Oginski;
bann var kominn til Frakklands fyrir fám vik-
um, og ætlaði að vinna ættjörð sinni, Póllandi,
eitthvað til liðs við hirðina í Versölum. Hann
var vel gáfaður maður, teiknaði og málaði vel
°g lék á hörpu af mikilli snild. Annar til var
°g sá, er vandi þangað komur sínar; það var
greifi Rochefort-Velkourt, húss- og hirðstallari
fnrstans í Limborg; svo var og gamall og út-
lifaður gleiðgosi, de Marine, útsmoginn í öll-
um hneykslisatburðum við hirðina, og forríkur
kaupmaður frá St-Danis-götunni. Eigi leið á
löngu áður en allir þessir menn höfðu lánað
prinsessunni allmikið fé, því Iátið var í veðri
vaka að eignir hennar væri fastar í Persíu, og
væri ekki hægt að losa um þær í bráðina.
Pað var svo sem auðvitað að ástirnar
myndu festa rætur innan þessa hóps, þar sem
ung og falleg kona var lífið og sálin. Einkan-
Iega gaf Oginski sig mjög að henni og fóru
mörg bréf þeirra á milli. Rochefort greifi var
í skuldabasli og hugsaði sér að bæta úr -því
með ríkri giftingu; tók hann þá til með meiri
alvöru, og ásetti sér að eiga prinsessuna, en
hún skellihló að kvonbænum hans, en þvertók
þó ekki neitt við hann.
Einn morgun var Embs tekinn höndum
af því að hann hafði ritað falska víxla. Komst
þó fyrir, að barón þessi, er þóttist vera, var
sonur ríks línvefara í Gent og hét Vantoers
réttu nafni. Vinum prinsessunnar varð heldur
en ekki flent við, þegar þetta fréttist, enda
fór nú að verða vissara að leitast fyrir um,
hvort lausfé þeirrra væri óhætt. En Schenk
barón tók öllu tali þeirra um það með still-
ingu og hélt því fram, að Embs barón hefði
verið tekinn fastur fyrir misskilning einn, og
myndi það bráðlega sannast að svo væri.
Ems barón var líka slept fljótlega fyrir milli-
göngu de Marine og prinsessan fór skömmu
síðar í kyrþey til Frankfurt-am-Main með föru-
neyti sínu, og slógust þeir Rochefort og de
Marine í förina. Viku síðar var Embs barón
eða öllu heldur Vantoers aftur tekinn fastur,
og de Marine fékk þung aðvöiunarbréf frá
Frakklandi. Sást þá skjótt, að prinsessan
lenti úr einni klípunni í aðra, og hún var að
lenda í mestu van/Iræðum. En þá kom alt
í einu bjargvættu/ fram, þegar mest lá á.
Filip Ferdinand hét þá stjórnarherra í Lim-
burg; hann var og greifi af Oberstein, og átti
Iandeignir miklar í Lóthringen; hann frétti um
vandræði þau er kona sú, er Rochefort stallari
hans ætlaði að eiga, væri komin í; gerðist hann
þá svo forvitinn, að hann tók sér ferð á hend-
til Frankfurt, til þess að kynnast prinsessunni
23*