Nýjar kvöldvökur - 01.04.1946, Side 45

N. Kv.
BLANDAÐUR FLUTNINGUR
91
Þá voru tveir vagnar fullir af pólitískum
föngum; í öðrum þeirra var ég. Þá voru
enn tveir vagnar fullir af ungum stúlkum;
þær átti að flytja á herstöðvarnar, svo að
hermennirnir gætu liaft þær sér til gamans.
Að síðustu voru svo sex vagnar fullir af
verkamönnum.
Þetta er það sem kallaður er blandaður
flutningur!“
Eftir á að gizka klukkustundar ferð er
numið staðar, og vagnarnir, sem verka-
tnennina geyma, eru leystir út tengslum. Á
annarri stöð eru verkfæru Gyðingarnir
teknir úr lestinni en í staðinn er bætt tveim-
ur vögnum af Töturum, það á að sótt-
hreinsa þá. Alls þessa verðum við vísir af að
hlusta, þegar numið er staðar. Við höfum
ekkert fengið að borða eða drekka. Aðeins
konurnar, sem eru á leið til að verða leik-
föng herforingjanna, hafa fengið hressingu.
Skömmu fyrir dögun verða stunur eim-
reiðarinnar stuttar og tíðar eins og andar-
dráttur mæðins manns.. Af því ráðum við
að farið sé upp á móti. Við verðum þess
einnig varir að andrúmsloftið er kaldara, og
að stormur muni vera úti fyrir. Af öllu
þessu ráðum við að við séum á leið upp til
fjalla í nánd við einhvern útjaðar ríkisins.
Lestin nemur staðar og þegar orðið er al-
bjart sjáum við að eimreiðin hefir verið
leyst frá lestinni og er horfin, en lestin
stendur á járnbrautarspori, sem liggur að
gamalli gxjótnámu. Ef til vill þekkið þér
þennan fjalllendishluta okkar? Þar er ekk-
ert nema grjót og kalk og þar er jafn autt
og tómt eins og í kulnuðum gýg í tunglinu.
Þegar birtan skýrist, sjáum við tvo vagna,
sem standa út af fyrir sig. Þeir líkjast einna
helzt feikna stórum húsgagna-flutninga-
vögnum. Þeir standa á götustúf, sem liggur
að gömlu grjótnámunni. Tilvera þeirra
sýnist þýðingarlaus, en jró höfðum við heyrt
kvis um kynlega gerða vagna, en við viss-
um ekkert fyrir víst. Okkur virtist útblást-
urstúðurnar eðlilegar titlits.
Lestin stóð marga klukkutíma á þessum
eyðilega stað án þess að nokkuð gerðist. Sól-
in hækkaði á lofti, og grárri urðinni og
kalksteininum hitnaði, og það myndaðist
litbrá í loftinu yfir járnbrautarteinunum,
og lyktin í vagninum okkar varð óþolandi.
Við tókum þá einnig eftir að verið var
að höggva og klóra í þakið á vagninum, og
litlu síðar komumst við að raun um að hóp-
ar stórra fugla höfðu setzt á þök vagnanna,
sem geymdu hinn blandaða flutning. Lík-
lega hafði lyktin af lestinni dregið þá þang-
að. Við sáum þá einnig fljúga í hringum
yfir urðinni og klettunum. Aldrei hafði ég
séð aðra eins fugla. Þeir höfðu sköllótt höf-
uð en langan, boginn háls.
Verðirnir gengu niður í grjótnámuna,
þegar farið var að verða heitt, en settu áður
upp vélbyssu. Þeir tóku með sér körfur, sem
litu út sem þær hefðu mat að geyma. Þeir
hafa sjálfsagt farið eitthvað afsíðis til að
borða, svo að þeir hefðu matarlyst fyrir
lyktinni af okkur. Stundirnar liðu. Við
höfðum lyktina og fuglana að una við.
Þegar leið að hádegi, fóru konurnar í
einum vagninum að hljóða. Fyrst voru það
ekki nema ein eða tvær, en brátt tók allur
hópurinn undir. Þá hófu fuglarnir sig til
flugs af vagnþökunum.
Ég hefi heyrt menn æpa, þegar þeir hafa
verið barðir eða píndir á annan hátt, en
það var ekkert hjá ópi kvennanna. Kvein
þeirra smugu gegnum merg og bein. Það
var eins og glóandi nálum væri stungið
gegnum heilann.
Maður missti allt jafnvægi og fékk löng-
un til að æpa með þeim.
Eftir nokkra stund kom vörður hlaup-
andi. Hann skaut nokkrum skotum upp í
loftið, því að ekki þorðu þeir að opna vagn-
inn. Þegar skotin báru ekki árangur, dældu
verðirnir vatni yfir konurnar og bar það
nokkurn árangur. Við urðum þess vísir
seinna hver var ástæðan til hávaðans. Meðal
kvennanna var hjúkrunarkona. Henni
12*