Nýjar kvöldvökur - 01.04.1946, Page 49

N. Kv.
BÓKMENNTIR
95
gamalsaldri tekið að fást við ritstörf. Er
skemst frá að segja um bók þessa, að hún
hefir að geyma ágætar lýsingar af lífi manna
við Breiðafjörðinn á síðari hluta aldarinn-
ar sem leið. Lýsing höf. á bernskuheimil-
inu, Hjöllum í Gufudalssveit er frábærlega
góð, svo að hana má hiklaust telja meðal
kins fremsta, ey ritað hefir verið af því tæi
á íslenzku. Margir fleiri þættir eru þarna
góðir, og bókin sem heild hin merkasta.
Eins og fyrr getur tók höf. fyrst á gamals-
aldri að skrá þessa minningar sínar, má sjá
þess sumstaðar merki á stílnum, að frásögn-
na er óþarflega margorð, en hins vegar ber
iuin þess merki, að höf. skrifar þetta sér til
hugarhægðar. Minningarnar leita fast á
iiann og verða ljóslifandi. Ást hans á við-
fangsefninu gefur bókinni óvenjulega hug-
þekkan blæ, svo að hún mun eignast rnarga
iesendur. Allmargar myndir prýða bókina.
Fingrarim. Kaupmannahöfn
1838.
Hér birtist ljósprentuð útgáfa af Fingra-
rími Jóns biskups Árnasonar, er hún ljós-
prentuð i Lithoprent á kostnað ísafoldar-
prentsmiðju. Ekki veit ég hvort margir
taka að iðka hina fornu mennt fingrarímið
og reikna út almanök, þar sem hægt er að fá
prentuð almanök fyrir harla lágt verð. En
hitt er víst, að mörgum mun þykja bæði
fróðlegt og skemmtilegt að kynna sér, hvern-
ig forfeður okkar fóru að því að halda réttu
tímatali. Fyrir þá, sem gaman hafa af reikn-
ingsþrautum, er fingrarímið hreinasta gull-
náma. Það var því vel til fundið að gefa það
út nú í sínum gamla búningi, og er ánægju-
legt að sjá, hversu vel tekst orðið ljósprent-
un í Lithoprent. Bæði Fingrarímið og fleiri
bækur, sem ljóspren-taðar hafa verið þar upp
á síðkastið, eru órækt vitni þar um.
Steindór Steindórsson.
Kristín M. J. Björnsson:
Tvö kvæði.
Til Vestur-lslendinga.
Hvað sástu fegurra ferð þinni í
fannhvíta landinu, þar sem eg bý;
Ijúft væri að skoða þá magnþrungnu- mynd
nteð þér, ó vinur, af háljallatind.
Alhvíta, skínandi búninginn bar
blessaða landið, er hittumst við þar;
hvað leizt þér svipmeira alheimi í,
ástvinur hraðförli, landinu því?
Veiztu, hve töfrandi vordýrðin er?
Vetrinum eigi hún síðri er hér;
þá muntu sjá, hvernig sólskinið blítt
sveipar allt ljóma og gjörir sem nýtt.
Hafirðu frétt um að hér fengi’ oft völd
haustdimma nóttin svo löng og svo köld,
skoðaðu nóttlausa vorið í vor,
vordýrðar töfrandi, sólfögru spor.
Allt er sem merlað af upphimins sól,
öræfin víðu og dalanna skjól;
íslenzkir blómálfar brekkunum í
brosa af gleði í sólskini því.