Nýjar kvöldvökur - 01.12.1928, Qupperneq 12

186
NÝJAR KVÖLDVÖKUR
af munni ábótans verður: Burt með þig,
Ietinginn þinn! En við því verður eigi
gert, og eg er skyldugur til að mæta. —
En hverju get eg svarað?*
Þegar hann kom fyrir ábótann, féll hann
honum skjálfandi til fóta og umfaðmaði
kné hans, grét og sagði: »Ef þér ætlið að
reka mig á braut, þá segið mér það. Eg
skal hlýða boði yðar í öllu. Eg skil það
vel, að eg er óverðugur þess að vera kyr
hjá yður, og eg verð nú aftur að hrekjast
út í veröldina.«
Hann spenti greipar og bjóst til að
kveðja fyrir fult og alt, en í sama bili laut
ábótinn niður að honum, faðmaði hann að
sér og lyfti honum upp.
»Nei, ræð eigi uin að skilja við mig.
Ouð gefi okkur einnig Ieyfi til að vera
saman í öðru lífi, og hann gefi oss hinum
einnig hlut í þeirri náð og miskun, sem þér
hefir fallið í skaut. Eg bið þig um vináttu
þína, og þegar þú leggur hendur þínar
saman og ákaliar Drottinn, mundu þá eftir
einnig að biðja hann um að miskuna
mér!«
Þegar ábótinn hafði þetta mælt, varð
leikarinn máttvana í örmum hans, og áður
en varði tók hann andvörpin og var liðið
lík. Gleðin hafði orðið of sterk fyrir hann.
— En hinir fannhvítu englar Drottins svifu
niður, tóku sál hans og báru hana inn í
Guðs eilífa frið í hásölum himnanna.
BÓKMENTIR.
RÆÐA TIL MINNINGAR UM MATTHÍAS JOCHUMSSON
HALDIN A SAMKOMU U. M. F. AKUREYRAR 11. NÓV 1928.
Heiðruðu áheyrendur!
Það getur hugsast, að skoðanir mánna
yrðu skiftar um, hverjir af beztu skáldum
vorum gætu kallast þjóðskáld, ef í mann-
jöfnuð væri farið. En sá er einn, sem enga,
þá er vit hafa á, getur greint á um að
eigi nafnið þ j ó ð s k á 1 d skilið, og það
er Matlhías Jochumsson — því
að, þegar á alt er litið, er ef til vill ekkert
skáld íslenzkt, sem betur hefir verið fall-
ið til að tala fyrir munn sinnar jojóðar.
Kveðskapur hans hefir, ef svo mætti að
orði kveða, svo mörg stig og stigbreyting-
ar — alt frá hinum hæstu tónum til hinna
Iægstu — frá tindunum niður í dalina, að
það víðfeðmi, þá tilbreytingu á söngskalan-
um hefir ef til vill ekkert annað íslenzkt
skáld haft. — Það er eins og hann hafi
safnað öllu í sér, faðmað alt að sér og
gefið það frá sér aftur í Ijóðum, sem eru
einhver hin fjölbreyttustu að efni og rími.
Þar eru eldheit trúarljóð og sálmar, kvæði
sögulegs efnis, minni — tækifærisljóð og
margþætt »Iyrik«— alt að hinum gletnislegu
og alþýðlegu gamanvísum. Og þó — þrátt
fyrir alþýðleikann — sýna Ijóð Maíthíasar,
að hann hefir verið einn meðal þeirra
manna, sem hafa meðfæddan fínleika.