Nýjar kvöldvökur - 01.07.1954, Side 43

N. Kv.
HEIMILISLÍFIÐ
119
stund. Þó draslaðist þetta í áttina, því að
hver hjálpaði öðrum eftir getu. Alla nótt-
ina vorum við að svamla út að Vindfelli,
en það mundi vera svo sem þriggja tíma
lestaferð í björtu; þar komum við í dögun
og hvíldumst þar til er fullbjart var orðið,
onda var nóg að starfa við aðgerðir á því,
sem bilað hafði, og að binda upp klyfjar.
Ekki þorðurn við að tefja þar lengur, því
að veður var skuggalegt, þótt hætt væri að
rigna. A;ið héldum því áfram að Böðvars-
dal og austur heiði og komum heim um
liádegisbil á sunnudag. Þá varð eg feginn
að fara að sofa, þegar eg hafði gengið frá
farangrinum. En það varð stutt hvíld, því
að innan lítillar stundar var eg vakinn og
sagt, að kominn væri blindbylur. Fé okkar
T'ar allt óvíst úti í haga, en hættur nógar,
ef það ræki undan veðri, svo að við Jón
bróðir minn fórum að smala því. Var það
nokkuð liarðsótt, því að veður var hið
versta, en þó komum við því öllu í hús í
rökkrinu. Þá voru þeir nýkomnir, faðir
minn og þeir, sem eftir urðu í Vopnafirði
um kvöldið, og höfðu fengið sig fullreynda
á heiðinni. Veðrið hélzt daginn eftir, og
fennti þá víða fé á fjöllum. — Eg vissi ekki
oft meiri heppni en þá, að við sluppum
austur þenna dag, enda voru hendur látnar
standa fram úr ermum.
Þessu líkar voru haustferðir Hlíðarmanna
oft og einatt, og við bar, að þeir tepptust
dögum saman vegna veðurs. Þeir voru þessu
vanir og voru taldir manna þrautseigastir
02: úrráðabeztir í ferðalÖ2rum.
o o
Vísnabálkur.
I.
Gísli, bróðir Einars Andréssonar galdra-
tneistari á Þorbrandsstöðum í Langadal, var
iriikill askasmiður á sinni tíð. Þóttu askar
hans mjög vandaðir að frágangi og því eftir-
sóttir. Það er í sögnurn, að Gísli hafi beðið
Einar bróður sinn að selja fyrir sig nokkra
aska, en frétt það síðan á skotspónum, að
Einar hafi notað eitthvað af þeim undir
hvallýsi. Skömmu síðar fór Gísli um hlaðið
á Þorbrandsstöðum að kveldi til. Kvað hann
þá vísu þessa á glugga:
Rétt við felldan reikninginn
ráðsmennskuna tjáðu:
Er nú seldur askur minn,
olíuheldur, tilbúinn?
Einar sat á palli og svaraði samtímis:
Askurinn bíður enn hjá mér
aungvum manni seldur.
Sína prýði sömu ber,
sem í smíðum hlaut hjá þér.
II.
Langi-Rafn Jónsson, er lengi hokraði á
Miðhálsstöðum í Öxnadal, en áður í Litla-
dalsgerði í Skagafirði og Varmavatnshólum
í Öxnadal, þótti mikill búskussi og kyndug-
ur í mörgu. Einhverju sinni var hann spurð-
ur að, hve töðufall liefði verið mikið af
Miðhálsstaðatúninu. Svaraði hann því til,
að það hefðu verið þetta margir belgir og
þetta margir barmar, en heyið hafði hann
borið í tótt í gærubelgjum og dreyfarnar í
treyjubönrxum sínum. Langi-Rafn var óeyr-
inn við búskapinn og oft á ferðaslangri.