Stjarnan - 01.01.1898, Síða 38

-86—
komist upp íi iag með að stunda þá atvinnugrein í
verulega stórum stíl, vegna þess, að reynsla fyrir
þvíað fuglar—þar með hænsni t- d.—þrífastverr í
stórhópum, en í smáhópum, með því að fuglar eru
svo viðkvæmir fyrir öllu ónæði og tilbreytingum.
öðrum alidýrum fremur, og gera því bezt gagn, að
þeir séu í smáhópum, og sem frjálsastir að unt er.
Bezt er að hafa ekki fleiri en 50 fugla saman í
einum hóp ef mögulegt er , en í þess stað að hafa
hópana svo marga sem hægt er.
Hver hópur fyrir sig þarf að hafa sem rúm-
raest svæði umgirt (til að sveima um á daginn) að
unt er, og bjart, hreinlegt og rúmgott hús, og sér-
staka dimma klefa, eða kassa að verpa í.”
Útdráttur úr '‘Tiib Complbtb Poultky Book”.
-------;0:------
Eptirfylgjandi skýrsla sýnir reikningslega á-
reiðanlegt dæmi, um það, hvernig hænsnarækt get-
ur borgað sig hór í Winnipeg að því leyti er fóð-
urtilkostnað og afurðir snertir ; og er þess þó að
gæta að hún getur borgað sig langtum betur hvar
sem er úti á landsbygðinni, þar sein landi'ýmið
er nóg, húsaleiga engin til að borga, og einna helzt
þó þar sem hægt er að framleiða fóðrið af heimilis-
landinu sjálfu, ef menn ekki skortir nauðsynlega
þekking til þessa starfa.
Árið 1896 keypti maður nokkur hér í Win-
nipeg 53 hænsni — þar af 48 hænur — þetta var