Skuggsjá - 01.04.1917, Blaðsíða 9

S K U G G S .1 A
anlegt, að kærleikurinn er hlindur”.
,,Nú guölastar fífiiö!” sögðu slátraranir.
III.
Yngismaðurinn og Götusóparinn.
Nú skal eg segja ykkur sögu af yngis-
manni, sem vildi út af lífinu kvongast.
Ilann var mjög fátækur og umkomulaus,
og p>ar að auki latur; og hann áræddi p>ví
ekki, að hiðja sér efnaðrar stúlku. En
('ftir langa umhugsun fór hann loksinstil
götusópara nokkurs, sem átti unga og
hlóndega dóttur, og sagði við hann:
,,Eg elska dóttur pína af öllu hjarta, og
vii f>ví hiðja |>ig, að sjá aurnur á mér, og
gefa mér hana fyrir konu”.
, ,Þetta er vissulega sorglegt!” sagði
götusóparinn og horfði á yngismanninn
hátt og lágt, f>ví hann var athugulf.
,,Ogaf hverju er |>að sorglegt?” sagði
yngismaðurinn.
,,Af [>ví eg get ekki gefið f>ér dóttur
mína, hversu feginn sem eg vildi”, sagði
götusóparinn og setti á sig raunasvip, p>ví
hann var töluverður leikari.
,,Og hvers vegna geturðuekki geíið niér
dóttur f>ína?” sagði yngismaðurinn.
,,Vegna pess, að hún er [>egar fest ung-
um og efnilegum manni, sem hún elskar
af líli og sálu”, sagði götusóparinn og
hallaði undir fiatt, f>ví hann hafði |>aðtil
að vera dálítill undirhyggju-maður.
,,]Já verður ]>etta hani ininn”, sagði
yngistnaðurinn.
,,I>að vona eg að ek ki verði ’ ’, sagði götu-
sóparinn viðkvæmnislega, ]>ví hann hafði
gott hjarta.
Yngismaðurinn varpaði öndinni mæði-
h*ga og lötraði heim til sín.
En fám mánuðmn síðar fékk f>essi sarni
yngismaður óvæntan arf, setn nammiljón
döluin, eða meira.
Og þegar götusóparinn frétti ]>að, leit-
aði hann upp yngismanninn, og gaf sig á
tal við hann
,,Elskurinn minn hezti! ” sagði götu-
(>7
sóparinn, því hann var maður mjúkmáll
og vel máli farinn; ,,þú koinst til mín
fyrir nokkrum vikum, og baðst nfig um
dóttur mína”.
„Alveg rétt!” sagði hinn ungi auð-
maður.
,,Og eg gaf þér það svar”, sagði götu-
sóparinn, ,,að dóttir mín væri festungum
og efnilegum manni, sem hún elskaði af
1 ííi og sálu ’ ’.
,,E>etta er hókstaflega rétt!”sagði hinn
ungi maður.
,,En nú flyt eg þér þágleðifregn, minn
elskulegi”, sagði götusóparinn, ,,að þessi
ungi maður, sem dóttir mín hefir elskað,
og elskar enn af lífi og sálu, er enginn
annar en ]> ú”.
,,Og hvað meira?” sagði hinn ungi rík-
ismaður.
, ,Ekkert nema það, minn elskulegi til-
vonandi tengdasonur”, sagði götusópar-
inn, ,,að mig langar til að þiðgiftiðykk-
ur strax! ”
,,0, þetta er hörmulegt!” sagði hinn
ungi miljónaeigandi.
,,Og hvernig getur það verið hörmu-
legt”, sagði götusóparinn, , ,þar sem eg
gef fult samþykki mitt til |>essa ráða-
hags?”
,,E>að er hörmulegt af þeirri ástæðu”,
sagði hinn ungUmaður. ,,að eg er þegar
kvæntur. — Því eins og [>ú getur lesið í
morgunblaðinu, ]>á kvæntist eg í gær-
kvöldi, oggekk að eiga einkadóttur hanka-
stjórans hérna”.
,, t>á hefi eg þetta að segja”, sagði götu-
sóparinn hlátt áfram, því hann var mað-
ur, sem aldrei varð ráðafátt, ,,]>á hefi eg
þetta að segja: að fyrir hönd dóttur minn-
ar heimta eg af þér hundrað þúsund dali
í skaðahætur, en að öðrum kosti höfðar
hún mál á móti þér f.vrir trygðrof”.
Að því mæltu kvaddi hann hinn unga
auðmann mjög virðulega og hneigði sig
djúpt, ]>ví liann gat líka verið prúðmann-
legur, þcgar því var að skifta.
Hinn ungi maður hneigði sig einnig