Skuggsjá - 01.04.1917, Page 14

li
S K U 6 G S .J A
,,Bellows aftnr að tala! Ekki ber á
öðru. Eitthvað að jagast um rafmagns-
mæliriíin. Hvérju megin ertu Bellows?”
Hann fór alt í einu að færa sig nær mér
og reikaði út á hliðarnar. , ,t>að merst
sundur eins og smér, þetta ólukkans dót’ ’,
sagði hann. Svo gekk hann beint á bekk-
inn og hrökklaðist aftur á bak. ,,Ekki var
þetta svo linkulegt og líkt sméri!” sagði
hann og riðaði til.
Mér fór ekki að verða um sel. ,.David-
son!” sagði eg. ,,Hvað í veröldinni geng-
ur að Jjér?' ’
Hann horfði alt í kringum sig. ,,Eg
ga»ti lagt eið út á að |>ott.a var Bellows.
Hversvegna læturðu ekki sjá ]>ig eins og
maður, Bellows?”
Eg þóttist nú sjá að liann hlyti að hafa
orðið blindur alt, í einu. Eggekk meðfram
l>orðinu og greip í handlegginn á ltonum.
Aldrei á a-li minni hefi eg séð manni
verða eins l>ylt við. Hann stökk frá mér,
snérist við og bjóst til varnar. Andlitið
var afinyndað af skelfingu. ,,Guð minn
góður!” æpti hann. ,,Hvað var ]>etta?”
,,Dað er eg—Bellows. Árans vitleysa
er í ]jér, Davidson! ’ ’
lTm leið og eg sagði ]>etta stökk liann
fram og sta.rði beint í gegnummig. Oðru
vísi get eg ekki lyst ]>ví. Svo fór hann að
tala, ekkiviðmig, heldur sjálían sig: ,,()g
petta ber til hérna um hábjartan daginn
á auðri ströndinni! Og enginn felustaður
nokkurs staðar”. llann horfði æðislega
kringum sig ,,Hér er ]>að Nú er eg far-
inn”. Ilann snéri sér skyndilega við og
rann af augum á, stóra rafmagnssegulinn,
af svo miklu afii að öxlin og kjálkabein.ið
marðist hroðalega, eins og síðar kom bezt
í ljós. Hann hrökk aftur á hak við áfallið
og hljóðaði upp yfir sig með hálfgerðum
grátstaf í kverkunum: ,,Guð minn góður,
hvað hefir.mér viljað t.il?” Hann hélt
hægri hendinni um öxlina, sem hann
hafði rekið á og stóð [>arna náfölur af ótta
og skalf eins og lirísla.
pegar hér var komið var mér í meira
Jagi orðið órótt og farið að lítast alvarlega
illa á blikuna. ,,Davidson”, sagði eg,
, ,vertu ekki liræddur”.
Hann hrökk saman er liann heyrði mál-
róin minn, en ]>ó ekki eins afskaplega og
áður. Eg endurtók sömu orðin aftur með
eins skyrum og föstum málrómi og mér
var unt.
„Bellows”, mælti hann, , ,er þetta ]>ú?”
„Geturðu ekkiséð að þaðereg?” Hann
hló. ,,Eg get ekki einu sinni séð sjálfan
mig Hvar í fjandanum erum við?”
,,Hérna, í efnarannsóknastofunni”, sagði
eg. , ,Efnarannsóknastofunni! ” sagði
hann vandræðalegur og greip hendinni
um ennið. ,,Eg var í efnárannsóknastof-
unni [>angað til ]>etta leyftur kom. En
]>að má hengja mig ef eg er [>ar nú —
Uvaða skip er þetla?”
„Daðer ekkert skip hér. Reyndn nú
að taka sönsum, laxsmaður”.
,,Ekkert skip!” át hatin eftir mér og
syndist svo verða annars hugar. ,,Eg byst
Jielzt við að við séum báðir dauðir”, sagði
liann seinlega ,,En ]>að ánalegasta er, að
mér finst eg vera ílíkamanum enn |>á. Jíg
byst við maður átti sig ekki á]>ví, svona
undir eins. I>að hefir víst slegið eldingu
ofan í húsið, hfigsa eg Bysna snögg um-
skifti, BelJows. Ila?”
,,Vertu ekki með ]>essa vitleysu. I>ú ert
bráðlifandi l>ú ert að Hónskast hérna á
efnarannsóknastofunni og nybúinn að
brjóta nyjan rafmagnsmælir. Jíg öfunda
þig ekkert þegar Boyee kemur”. IJann
snéri sér frá mér og fór að horfa á upp-
drátt sem var á veggnum. ,.Eg hlyt að
vera heyrnarlaus”, madti Jiann. ,,I>eir
voru að skjóta úr byssu. Jíg sá reykjar-
gusuna, en eg heyrði aidrei neinn livell-
inn”.
Eg lsigði aftur hönd mína á handlegg
honum, og í þetta skiftið hrá honum
minna. ,,l>að \ irðist sem við höfum ein
hverskonar ósynilega líkami Hamingjan
sanna! J>að kemur reyndar bátur þarna
fyrir höfðann! J>etta er ]>á Jiysna líkt