Nýja Ísland - 01.01.1904, Qupperneq 10

I
o. fl. Þessu getur konan búist við, þegar
hún er búin að standa árum saman heíð-
arlega í stöðu sinni, vaka nætur og daga,
vinna seint og snemma og bannig slita
sér upp, ef hún missir börnin sín eða þau
eiga nóg með að sjá um sig. — Og svo
þegar loks er fokið í öll skjól, þá er sagt:
„Far þú til fógetans eða hreppstjórans."
En þar er nú ekjcert spaug að koma. Tal-
að likt við svona fólk og rakka, flestir líta
tii þess horn-auga upp frá því, og sveitar-
styrkurinn nákvæmlega svo mikill, að það
getur dregið fram lífið til að horfa upp á
fyrirlitninguna, sem skín úr flestra augum
og þeim finst eins og sagt só við sig:
„Þú ert nú uppslitinn garmurinn, það er
ekkert gagn hægt að hafa af þer framar,
það væri óskaudi, að þú hrykkir sem fyrst
upp af.“ — En konunglegi uppgjafaembættis-
maðurinn, sem hefir staðið upp og niður í
stöðu sinni, gengur niður til landsjóðs-gjald-
kerans og sækir eftirlaunin sín, en sá er
munurinn, að það er eina stritið, sem
hann þarf að leggja á sig í ellinni! — Að
þessu sinni skal látið við það sitja að
spyrja: Er þetta jafnrótti?
r
Ur skjalasafni Plausors.
i.
Yíst er það, að smíðisgripir iðnaðar-
manna eru mjög misjafnir, enda eru þeir
lofaðir, sem vel eru gerðir, en hinir last-
aðir. Fáir verða fyrir jafn almennum að-
íinningum og myndasmiðirnir, enda eru
myndir þeirra æði misjafnar. Valinkunn-
ur ijósmyndari einn hér í bæuum fékk ný-
lega bréf frá heiðarlegri saumajómfrú, sem
sat fyrir hjá honum skömmu fyrir nýárið,
og er það gott sýnishorn þess, hverjum
aðfiuningum myndir verða stundum fyrir.
Með því að eg er nokkuð handgenginn
báðum þessum persónum, hef eg af sér-
staklegri velvild þeirra fengið leyfl. til að
láta prenta bréflð og er það svo hljóðandi:
Háttvirti herra!
Með bæjarpóstinum í morgun fékk eg
prófmyndina mína frá yður, og verð eg
hreinskiinislega að gefa yður til vitundar,
að mér likar hún ekki sem allra bezt,
þótt eg verði að sætta mig við hana
og taka þessar tólf myndir, eins og um
var talað og eg hef borgað yður. En vin-
samlegast ætla eg að leyfa mér að skýra
yður frá, hvað það sérstaklega er, sem eg
finn myndinni ti! lýta. — í fyrsta lagi
hélt eg að eg væri ofurlítið laglegri, en
eg sýnist vera á þessari prófmynd, og það
segja líka flestir, sem eg hef sýnt hana.
í fullan klukkutíma hefl eg nú staðið fyr-
ir framan spegilinn minn og borið mig
saman við hana, og eftir þann allnákvæm-
an samanburð verð eg að játa, að þeir
hafi satt að mæla, sem segja, að myndin
sé ekki alskostar góð. Sérstaklega eru
það lýti, að munnurinn er nokkuð skakk-
ur, nefið bogið og vinstra augað talsvert.
hærra í liöfðinu, on hægra augað; en
þetta væri víst hægt að laga. — Svo í
öðru lagi, þá haliast húfan heldur mikið
út í hægri vangann, og þeim megin hang-
ir skúfurinn niður fyrir framan eyrað, og
getur verið að svo hafl verið þegar eg sat
fyrir; en með því að mér þykir þettaíara