Páskakveðja frá K.F.U.M. - 01.01.1916, Qupperneq 2

PÁSKAKVEÐJA FHÁ K. F. U. M.
:2
Dymbilvikan.
Enn einu sinni er kyrra vikan komin og
dymbildagar hvetja oss til alvarlegrar umhugs-
unar um hið dýpsta og mesta, sem fram hefn-
farið hjer á jörðu. Látum nú umhugsun og til-
beiðslu þroskast í kyrðinni. Hvers vegna fær
kyrðin svo óvíða að njóla sín? Það er eins og
menn sjeu orðnir svo lnæddir við að vera einir,
mörgum mönnum finst, að þeim muni líða bezt
i fjöldanum. Hinir fámennu hópar eru ekki í
miklu áliti. Hvernig stendur á þessu? Mundi það
ekki vera skylt því, að menn vilja sjálfir lítið á
sig reyna eða vilja sem minst liorfa inn á við,
kæra sig ekki um að halda dómsdag yfir sjálfum
sjer, en vilja heldur berast með straumnum, það
er hið ljettasta. En vjer þurfum að kynnast oss
sjálfum, en til þess fáum vjer bezt tækifæri í
kyrðinni. Spekiugur einn hefir sagt, að vjer get-
um bezt þroskast í einverunni. Þá höfum vjer
gotl næði til sjálfsprófunar.
En þegar vjer kynnumst sjálfum oss, þá gæti
farið svo, að vjer fyndum, að vjer hefðum gott
af að kynnast öðrum. Það væri eigi ólíklegt, að
jeg fyndi brýna nauðsyn á að kynnast þeim
krafti, sem getur bætt úr minum veikleika. En
livað er eðlilegra en að jeg á þessari dymbilviku
kynnist honum, sem oft leitaði einverunnar, gekk
út í grasgarðinn og háði bæði þar og á Golgata
hið sárasta stríð? Svo mikið lagði hann í söl-
urnar, til þess að hjálpa þeim, sem komast að
þeirri niðurstöðu, að þeir geta ekki hjálpað sjer
sjálfir. Til þeirra kemur hann á þessum dymbil-
dögum.
Erum vjer meðal þeirra, sem þrá heimsókn
lians? Ef svo er, þá lálum þessa daga minna
oss á hina meslu fórn og tileinkum oss hinn
gleðilega boðskap.
l’álinasuuuudagur
vekur bjá oss hugsun um sólskin, en samt er
svo kalt eftir sólarlagið. Vjer sjáum daggardrop-
ana glitra á blómunum; en ef vjer gætum betur
að, eru það þá ekki blóðdropar? Vjer heyrum
fagnaðaróp; en ef vjer hlustum betur, heyrum
vjer þá ekki einhvei'sstaðar grátið? En eitt heyr-
um vjer áreiðanlega. Vjer heyrum við oss sagt:
Sjá, koniingur þinn kemur til þín.
Sjá. Hvað er hjer að sjá? Allir vilja sjá eilt-
hvað nýtt, og margir horfa of mjög á hið tæl-
andi og hættulega, svo að það verður þeim til
falls. Menn horl'a á freistingar og þær segja með
ginnandi rödd: »Kom þú og sjá«. Þeirri rödd
var hlýlt, og þess vegna sviður enn undan
höggormsbitinu.
Menn geta sjeð svo margl og dáðst að svo
mörgu. En hvern hefir þú sjeð, sem getur veitt
þjer aðra eins gleði eins og hann, sem reið inn
í Jerúsalem? Þú manst eftir sögunni um Grikk-
ina, sem komu lil Filippusar og sögðu: »Herra,
oss langar til að sjá Jesúm«. Vilt þú ekki líkjast
þessum mönnum? Þráir þú ekki að sjá slika sjón.
Þú gelur ekkert fegurra sjeð, og því betur sem
þú virðir Jesúm fyrir þjer, J>ess eðlilegra finst
þjer að tigna hann, já, þú gelur ekki annað, þú
þráir að sýna lionum lotningu. Þú liefir sjeð
konunginn.
Sjá, konungurinn kemur. Nú rikir ótriður með-
al konunga og Jijóða, riki gela liðið undir lok,
og þeir sem nú eru í sólskini frægðar og met-
orða, gela á morgun hrapað úr hásætinu.
En eilt ríki blómgast, þó að öll önnur riki
liverfi, guðs ríki eilist. Sú kemur stund, að eng-
inn ber konungsnafn, nema hann, sem hógvær
hjelt innreið sína til hinnar heilögu borgar. Sú
kemur stund, að fyrir nafni Krists skal hvert
kuje beygja sig og sjerhver tunga viðurkenna,
að hann er konungur með eilífu valdi.
En bezl er að tigna liann nú þegar. Vilt þú
ekki tigna konunginn Krist? Tignaðu hann nú
meir en nokkru sinni áður.
Sjá, hann vill vera konungur þinn. Hvað sem
þú segir, J)á er hann konungur. En viltu ekki,
að liann sje þinn konungur? Hann á vald á
himni og jörðu. En viltu ekki, að hann hafi vald
yfir þjer? Það er svo margt, sem hefir vald yfir
oss, og vjer finnum að oss líður ekki vel undir
slíkri harðstjórn. Lát Jesúm hafa vald yfir þjer,
og sannleikurinn mun gera þig frjálsan. Þú ættir
að biðja hann um að koma og laka við yfirráð-
unum.
Sjá, konungur þinn Icemur, til þess að veita
frið og gleði, hann kemur i orði sínu, þú getur
mætt honum i helgidóminum, við náðarborðið,
á heilagri bænarstund, er þú hefir lokað her-
bergi þínu eða biður ásamt vinum þínum. Hann
kemur enn svo víða, hann gengur um og gerir
gotl. Hann kom til þessarar jarðar, og hann