Ljós og sannleikur frá hinni helgu bók - 01.06.1936, Qupperneq 2

150
Ljós og Sannleikur
„jarðneskail“ og „forgengilegan“. (Sjá Hebr. 7, 8; 1. Kor. 15,
45—48; Hóm. 1, 28. íhugum vér frásögnina um sköpun
Adams, dylst oss eigi, að um meðfæddan ódauðleika lijá
manninum er alls ekki að ræða.
Uppruni mannsins. — „Þá myndaði Drottinn Guð mann-
inn af leiri jarðar og blés lífsanda í nasir lnms, og þannig
varð maðurinn lifandi sál“. 1. Mós. 2, 7. Maðurinn er þannig
myndaður af leiri jarðar og hefur fengið líf með „lífsand-
anum“. Strax og Guð hafði blásið lífsanda í nasir Adams,
varð liann „lifandi sál“. Tökum eftir, að hér stendur ekki
að bann bafi fengið sál, og ekki heldur að bann hafi feng-
ið úclanðlega sál, né að hann liafi orðið ódauðleg sál,
heldur varð allur maðurinn, Adam, að lifandi sál. Og und-
ireins að sköpuninni lokinni var sagt við hann: „Jafnskjótt
og þú etur af því (skilnings-trénu), skalt þú vissulega deyja“.
(1. Mós. 2, 17). Þetta sýnir oss, að Adam var ekki þannig
skapaður, að hann gæti ekki dáið; og eftir syndafallið var
Adam rekinn út úr aldingarðinum Kden, svo að hann skyldi
ekki „taka einnig af lífsins tré og eta, og lifa eilíflega".
1. Mós. 3, 22.
Lífsandinn. — Hvað er „lifsandinn“, sem blásið var i
nasir Adams? Sem svar við þessu skal vísað til eftirfarandi
ritningarstaða, sem lesarinn er beðin að fletta upp á i
Biblíunni: 1. Mós. 7, 15—22; Job 27, 3; Sálm. 104, 29. 30;
140, 4; Préd. 3, 18—20; Jes, 2, 22; Post. 17, 25—28; Esek. 37,
1—13. Þessir ritningarstaðir sýna oss, að „lífsandinn er það
lögmál í hinu lífgandi lofti, sem veitir öllum skepnum líf“.
Það er andblástur Guðs, sem alstaðar veitir líf, þar sem
hann er sendur út, og sé hann tekinn aftur, hefur það dauð-
ann í för með sér. Það er sami andinn sem öll dýrin hafa