Ljós og sannleikur frá hinni helgu bók - 01.07.1936, Page 4

160
Ljós og Sannleikur
hcgningu né laun. Kenning Hitningarinnai' um dóinsdag,
um upprisuna og endurkomu Krists mundi annars vera
lireinasta fjarstæða; því lil livers skyldi dómsdagur annars
eiga að vera, ef menni.rnir fengju þegar við andlátið dóm
sinn, — laun sín eða hcgningu? En Páll talar ákveðið um
„komandi dóm“ og um að Droltinn hafi ákveðið dag, á
hverjum hann muni dæma heimsbyggðina" (Post. 24, 25; 17,
31; 1. Kor. 4,5). Dómsdagur er jiannig ákveðinn tími, en
kemur ekki yfir hvern einstakan, þegar liann deyr. Til
hvers skyhli i öðru lagi upprisan vera, ef hin eiginlega
vera mannsins færi til ákvörðunarstaðar síns strax i da.uð-
anum? Sömuleiðis væri endurkon\u Krists til að sækja alla
sína trúu þjóna, alveg óþörf og gersamlega tilgangslaus, ef
hann hefði þegar um langt skeið haft þá heima lijá sér i
dýrðinni. Þessum þremur höfuðatriðum kristinnar trúar
verður alveg kollvarpað með því að halda fast við liina al-
mennu kenningu um dauðann.
flvar eru þá hinir franilifínu? Petta verður næsta mikil-
væga spurningin. Frelsarinn gefur oss svarið við henni, cr
hann segir oss, að allir þeir, sem dánir eru — jafnt þeir,
sem gott hafa gert, og þeir sem illt hafa aðhafst — séu í
gröfunum og þaðan inuni raust hans kalla þá fram í upp-
risunni. Sjá Jóh. 5, 28. 2i). Les ennfremur Préd. !), 3; 2. Kon.
22, 20; Jóli. 21, 32. 33; 1. Mós. 37, 35; Dan. 12, 2. Af þess-
um ritningarstöðum kemur það berlega fram að þeir dánu
eru í gröfunum, i dnnarheimum, hjá feðrunum, í kyrðinni,
undir moldarhnausunum, í dufti jarðarinnar o. s. frv. Gröf-
in er hinn sameiginlegi samastaður fyrir vonda og góða,
stóra og smáa, gamla og unga, sem deyja. Pegar Guð tekur
anda sinn aftur frá manninum, eru dánarhcimar, gröfin,