Ægir - 01.08.1915, Síða 1

8. á
Síldarveiði Norðmanna
við ísland.
Það mun hafa verið um árið 1882, sem
Norðmenn byrjuðu að reka sildarveiðar
hjer við land. Var þá legið við i landi
og farið á sjó, þegar síldartorfurnar sáust
og vörpum kastað. Var veiði þessi stund-
uð á Austfjörðum hin fyrstu árin, en sið-
an á Eyjafirði og fyrir Norðurlandi.
Fyrstu árin aflaðist mikið og sildin var
vel borguð, og hvatti slík byrjun til frek-
ari aðgerða. Þeir sem stunduðu veiði
þessa, voru flestir frá Haugesund, Stav-
anger og Bergen, og þaðan voru þeir
gerðir út. Var nú tekið að reisa hús,
bæði salthús og íbúðarhús fyrir skips-
hafnir; bryggjur voru smíðaðar og var
mildu fje varið til þessa. Ágóði af öllu
þessu, varð þó ekki eins og búist var
við. Veiðin fór að bregðast, og verðið
fjell mikið, og auk þess komu fyrir ýms
óhöpp, sem drógu úr ágóðanum; menn
mistu bæði net og báta þegar kom fram
á haustin og veður fór að breytast og
svo kom ofsaveðrið 11. september 1884,
þegar fjöldi skipa brotnaði við Hrísey og
Norðmenn mistu veiðarfæri sín. Voru
þá flest útgerðarfjelögin að þrotum kom-
in með Qe, og urðu að hætta þessari
veiði.
Ekki leið samt langur tími, þangað til
að sögur fóru að berast til Noregs um
Nr. 8.
hinar miklu síldartorfur, sem væru á
hverju sumri fyrir Norðurlandinu. Voru
það menn, sem stunduðu þorskveiðar
hjer við land, á kútterum, sem þær sög-
ur sögðu. Þegar þá vantaði beitu, fleygðu
þeir út netum sinum og öfluðu vel.
Þetta verðum við að athuga, sögðu
Norðmenn, og eigi leið á löngu, þangað
til mörg reknetaveiðiskip voru komin til
íslands, til þess að reyna hvernig gengi
með þessum hætti.
í byrjun gekk þelta vel, og þegar þar
við bættust hringnætur, varð aflinn fram
yfir allar vonir, en verðið á síldinni var
lágt, og var því um kent, að hún væri
tekin of snemma, ogvegna þess eigi góð
vara, og þar að auki illa verkuð. Rek-
netaveiði hætti því að mestu við ísland
og skipin tóku að stunda makrílaveiði í
Norðursjónum. Nokkur reknetaveiði-
skip hafa þó undanfarin ár stundað hjer
sildarveiði og hafa grætt fje.
Svo er talið, að veiði þessi standi yfir
10—12 vikur, og að hlutur hvers háseta
sje frá 400—600 kr.
Þetta ár verður sjerstakt i sögu norskra
fiskimanna, Þeir búast við að fá hátt
verð fyrir síldina, og vegna ófriðarins
mikla, þykjast þeir ekki hafa trið við
makrílaveiðar i Norðursjónum, og þótt
veiðarfæri og skipin fáist vátrygð fyrir
stríðshættu, þá stoðar það ekki, þar sem
enginn fæst til að fara, þvi allir vilja fara
til íslands að veíða sild.
Fjöldi skipa hefir verið útbúinn til rek-
ÆGIR.
MÁNAÐARRIT FISKIFJELAGS ÍSLANDS
j. II Reykjavik. Ágúst 1915.