Ægir - 01.08.1915, Side 3

ÆGIR
97
ert útibú, sem þeir geta notað eftir vild,
þegar annað bregst. Hvernig þetta má
ske, er ekki mitt meðfæri að rita um, en
þar sem Vestfirðir eru að mestu lausir
við þennan ófögnuð enn þá, og búast
má við, að útlendingar komi þangað
hópum saman, þegar fískifrjettir berast,
þá ættu menn að gera eitthvað, áður en
það er orðið of seint, til þess að stemma
stigu fyrir of miklum yfirgangi og ekki
leyfa framandi mönnum að fá þá hug-
mynd, að þeir sjeu að gera landsmönn-
um greiða með komu sinni hingað, leyf-
ist alt hjer, og að síldartollurinn sem þeir
sletta í okkur, sje rifleg borgun fyrir þau
auðæfi, sem þeir nema burtu hjeðan.
Sje hugsað um þetta í tíma, má að
öllum likindum laga eitthvað sjer í hag.
Sá tími mun koma, að eigendur mótor-
báta þeirra, sem að sumrinu sanda ónot-
aðir hingað og þangað í veiðistöðum
landsins, fari að hugsa um það, hvort
þeir eigi geti notað þá til siidarveiða.
Á Siglufirði voru ýmsar smáfleytur að
veiðum, sumar þeirra að líkri stærð og
hjer gerast; en áður en til framkvæmda
kæmi, væri vissara fyrir þá að komast
eftir þvi, hvort nokkur von væri til, að
þeir kæmust að með bátinn sinn, hvort
nokkursstaðar væri smuga til að afferma
það, sem aflaðist. Sem stendur virðist
þetta ekki vei’a svo, þar sem um sildar-
veiði er að ræða, og hún verður gerð að
verslunarvöru.
Með ströngum hafnarlögum á þeim
stöðum, þar sem útlendingar tefja fyrir
vinnu landsmanna, mætti máske ráða
nokkra bót á ástandi því sem nú er, en
sjálfsagt að hafa tilbúnar hafnarreglur á
þeim stöðum, þar sem vænta má að yfir-
gangur útlandra geti byrjað, og að þeim
verði beitt þegar í byrjun. Því yrðum
vjer að sæta, færum vjer að stunda fiski-
veiðar í öðrum löndum í líkingu við það,
sem erlendir menn gera hjer.
Árið 1913 var af þvi, er aflaðist af sild
við ísland saltað . . . 198,000 tunnur.
Þar af áttu Norðmenn . 106,171 —
— — — íslendingar. 56,000 —
— — — Svíar. . . 17,144 —
— — — Þjóðverjar . 10,992 —
— — — Danir . . 7,540 —
Af þessum afla voru 125,767 tunnur flutt-
ar til Noregs.
Þetta ár hefur þá afli Norðmanna ver-
ið helmingi meiri en íslendinga.
Skyldi nú svo fara, að íslendingar færu
að hugsa um síldarveiðar meira en hef-
ur verið, þá er fyrsta spurningin sú,
hvernig eiga þau skip að vera, sem hent-
ugust væru til þessa. Þeirri spurningu
er eigi auðvelt að svara í fljótu bragði,
en án efa eru íslensku botnvörpuskipin
hin dýrasta útgerð, sem þá veiði stund-
ar hjer. Hinir nýju stóru mótorbátar
virðast hentugir til slíkrar veiði, eða þá
lítil gufuskip eins og t. d. norsku línu-
veiðaskipin; þau eyða litlum kolum, ganga
sæmilega og gefa flutt mikinn afla. Þeg-
ar litið er yfir flotann á Siglufirði, virð-
ist svo, sem útlendingar geti notað hvaða
skip sem er, með hvaða lagi sem er,
aðeins það sje, eða geti heitað skip.
íslendingar hafa sýnt það, að þeir eru
fljótir að læra veiðiaðferðir, það hafa þeir
sýnt best, sem hafa stjórnað íslensku
botnvörpuskipunum. Þorsk afla þeir
manna mest, og eru engir eftirbátar ann-
ara þjóða á síldarveiðum, og má þó heita
að sú veiðiaðferð sje hjer ný, aðeins fá
ár siðan byrjað var. Vestfirðingar haía
lengi stundað þessa veiði og kunna allar
aðferðir og svo má eflaust segja um fleiri,
en fjöldi fiskimanna hjer, kunna ekkert
til hennar.
Þótt íslendingar sjeu miklir fiskimenn,