Ægir - 01.08.1915, Qupperneq 6

100
ÆGIR
ákvörðun taka í því og fól stjórninni það
til frekari undirbúnings undir næsta aðal-
fund.
Stjórn fjelagsins hefir átt upptökin að
þessu ináli. Henni þótti það leitt að eigi
væri til neitt sjerstakt íslenskt heiðurs-
merki er sæma mætti með jafnt útlenda
menn sem innlenda, þá er þeir liefðu bjarg-
að islenskum mönnum úr lífsháska á sjó.
Fyrir henni vakti því aðallega sú hug-
mynd, að gerður yrði heiðurspeningur
(medalje), sem veittur yrði mönnum, er
lagt hefðu líf sitt í hættu, eða skarað sjer-
staklega fram úr, í því að bjarga mönn-
um úr sjávarháska. Var svo hugsunin
sú, að annaðhvort landsstjórnin eða stjórn
Fiskifjelagsins veitti þessi heiðurslaun,
þeim er til þeirra hefðu unnið.
Heiðurslaun af þessu tagi eru víst veitt
í flestum siðuðum löndum, en sá sem
veitir þau, er víst oftast, ef eigi ávalt, æðsli
maður hvers ríkis (konungur eða forseti);
þannig er því háttað á Norðurlöndum og
þarf oft og tíðum leyfi hans eða ríkis-
stjórnarinnar til þess að bera slík sæmd-
armerki frá öðrum ríkjum.
Að svo löguðu máli hlutum vjer að bera
þetta mál undir landsstjórnina hjer og
taldi hún það ógerning, bæði fyrir sig
(landsstjórnina) og Fiskifjelagið að gefa út
heiðursmerki af þessu tagi, með því að til
væru slík heiðursmerki sem giltu fyrir
Danaveldi og að það væru sjerrjettindi
konungs, að úthluta þeim. Hins vegar er
ekkert því til fyrirstöðu, að Fiskifjelagið
veiti verðlaun í umræddu skyni í annari
mynd, gefi t. d. mönnum gripi, samfara
þakkarbrjefi, eða þá hæfdegar fjárupphæðir,
eftir því sem best þætti hlýða.
En þar sem það nú var hugmyndin um
heiðurspening, sem stjórn fjelagsins þótti
hin æskilegasta, þá er það auðvitað mál
að hún gat ekki, nje getur, gert neitt í
þessu máli upp á sitt eindæmi, og úr því
að landsstjórnin telur það sjerrettindi kon-
ungs, að sæma menn slíkum heiðursmerkj-
um, þá sjer hún eklci aðra leið vænlega
til æskilegs árangurs í þessu máli, en sam-
vinnu við landsstjórnina.
Stjórn Fiskifjelagsins leggur það þess
vegna til, að það fari þess á leit við Stjórn-
arráð íslands að það (ráðherra) reyni að
fá samþykki konungs til þess að gefa megi
út íslenskan heiðurspening til verðlauna
fyrir björgun úr sjávarháska, en telur um
leið af ýmsum ástæðum heppilegast, ef
ekki sjálfsagt, að landsstjórnin (konungur)
veiti verðlaunin. t*ó vill fjelagsstjórnin
ekki að Fiskifjelagið afsali sjer öllum rjetti
til afskifta af veitingu verðlaunanna og
telur því rjetlast að þau yrðu veitt þeim
einum, er stjórn Fiskifjelagsins stingi upp
á eða mælti með, með öðrum orðum sagt,
að hún hefði uppástungurjettinn, en lands-
stjórnin veitingarvaldið.
Reykjavík, 13. febrúar 1915.
í stjórn Fiskifjelags íslands.
Hannes Hafliðason. Bjarni Sœmundsson.
Geir Sigurðsson. Trgggvi Gunnarsson.
Nefudaiálit um fiskimat.
Nefnd sú er kosin var í fiskimatsmálinu
hefir átt fundi með sjer og tekið þar til
meðferðar, fyrst nefndarálit það er lagt
var fyrir Fiskiþingið og svo tekin til ræki-
legrar yfirvegunar lög um fiskimat frá 9.
júlí 1909 og erindisbrjef yfirfiskimatsmanna
frá 12. ágúst 1910.
Mál þelta er þannig lil komið, að mikl-
ar umkvartanir hafa borist hingað til lands,
frá útlendum fiskikaupendum, um að að-
greining á fiski sje ekki eins og vera ætti,
eins og nefndarálit það er barst Fiskiþing-
inu skýrir frá.
Einnig hafa komið margar raddir um
það, hjer innanlands, nú á seinni árum,
að ótækt sje að hinn svokallaði Labrador-