Ægir - 01.06.1916, Blaðsíða 5

ÍSLANDS
ili
MÁNAÐARRIT FISKIFJELAGS
9^ árgTJ
Reykjavik. Júni, 1916.
Námskeið fyrir matsveina.
Margt námskeið, sem haldið er hjer á
landi kemur að minni notum, en nám-
skeið fyrir matsveina mundi verða, en
þó minnist enginn á það.
í blöðunum er ol't auglýst eftir dug-
legum matsveinum, en þar eð auglýs-
ingar þessar standa oftsinnis daga í röð
í sama blaði, virðist svo, sem eigi sje
hægl að fá menn til starfans og er staða
sú oft sæmilega launuð.
Matsveinar á skipum hafa vandasamt
starf á hendi, og undir kunnáttu þeirra
og dugnaði er vellíðan manna komin.—
Skipstjórar og stýrimenn ætlu að skýra
frá þeim mismun, sem sparast, þar sem
matsveinninn kann lil verka og þeirri
dæmafáu eyðslu þar sem liann kann
ekki með efnið að fara.
Það var alment álitið hjer, að alt væri
lullgott á sjóinn, og er það hið gagn-
stæða því, sem erlendis er talið nauð-
synlegt, að öll matvæli, sem tekin eru
til skipa sjeu af bestu tegund, en um
leið er ætlast til, að með þau sje spar-
lega farið og matsveinninn verður að
stjórna því.
Hve miklu af góðum mat og matar-
efni er ekki fleygt sökum vankunnáttu
matsveinsins og hversu oft fer skipshöfn
eigi á mis góðra máltíða, vegna þess að
hann kann ekki að nota leifarnar trá
máltíðunum á undan.
j Nr. 6.
Góður matsveinn sparar fje fyrir út-
gerðina, hann lætur skipshöfninni líða
vel og af því sjest best, að staða lians á
skipinu er mikils virði.
En hvað er gert fyrir þá menn, sein
gefa sig i þessa stöðu, máske sumir
knúðir til þess af neyð. Þeir vita að
þeir kur.na eklcert, en ælla að reyna og
öll skipshöfnin er andvig þessum eina
manni, þegar grauturinn hefur brunnið
við eða önnur mishöpp hafa borið að
höndum.
Jeg man það, að jeg var stýrimaður á
skipi sem faðir minn átli, þar var »kokk-
ur« sextugur lcarl sunnan af Strönd.
Hann hafði aldrei verið á skútu fyr og
maiartilbúningur var í versta lagi, og þó
tók út yfir þegar hann var að taka í
nefið yfir pottinum og tóbakið lá i ílekkj-
um á grautnum, en enginn fann að
neinu, við tókum þetta eins og hlut sern
ekki væri hægt að komast hjá, en hann
tjekk.að heyra um svartan kanel.
í annað skifti var jeg staddur á skútu
inn á höfn. Spurði þá skipstjórinn mig
hvort jeg vildi eigi hoi’ða með sjer mið-
degisverð og þáði jeg boðið, — kallar
hann þá fram á skipið: »Ivokk, komdu
með matinn«.
Svo fórum við niður í káetu og rjett
á eftir heyrist þrusk mikið í stiganum
og þar kemur kokkurinn, gamall karl,
stjörnublindur, með grautarfat í hönd-
um og segir: »Ja, skipstjóri góður, nú er