Ægir - 01.06.1916, Blaðsíða 9

ÆGIR
69
virðist það sæta undrun, að einmitt
þarna hafi garðrækt kornist á hæst stig
hjer á landi.
Sýnir þetta hverju elja og þekking
geta áorkað þrátt fyrir alla erfiðíeika.
Þótt það sje nú sandurinn, sem gerir
útlitið á þessum stað svo óbjörgulegt,
þá má búast við, að honum sje það þó
að nokkru leyti að þakka að landið
þarna framleiðir nokkurn gróður. Sand-
urinn er því nær eingöngu skeljabrot
svo smá, að þau greinast aðeins í smá-
sjá og er hann þvi afarrfkur af kalkefni.
Auk þess heldur hann jarðveginum heit-
urn að sumrinu og losar um hann svo
að loft kemst belur að honum.
Fyrir neðan túnið á Sauðlauksdal er
vatn allstórt. Er þar enn nokkur sil-
ungsveiði að sumrinu, en mun þó nokkru
minui en fyrrum, enda er vatnið sífelt
að gr ynna af sandfokinu.
Jeg spurði sjera Þorvald eitthvað í
þá állina hvort hann væri eigi orðinn
þreyttur í baráttunni við ólukku sand-
inn. Hann svaraði mjer eitthvað á þá
leið, að þótt hann sjálfur gæti eigi vænst
að sigrast á honum, þá vænti hann þess
að það mundi takast í framtiðinni og sú
sigurvon, ásamt vananum, gerði sjer bar-
áttuna ekki eins tfifinnanlega.
Nær nóni lögðum vjer af stað frá
Sauðlauksdal. Fram undir dalbotninum
var ekki mikill snjór, en þegar upp á
tjallið koin var hann allmikill. Yiðast
hjelt hann heslinum uppi. Vjer vorum
nálægt 5 klst. á leiðinni og komum að
Breiðuvík nálægt kl. 8 að kvöldi.
í Breiðuvik er tvíbýli. Jeg lók mjer
gistingu hjá ek'kju þeirri erSigríður heitir
fi'ausladótlir. Voru synir hennar, 2,
mjer samferða frá Patreksfirði.
Ekkja þessi á 5 börn, 4 syni og eina
dóltur. Þegar hún misti mann sinn
fyrir 15—18 árum, voru flest börnin í
æsku og efni að sögn fremur lítil.
Einn sonur hennar, Trausti, stundar
nú nám við Hafnarháskóla, annar, Guð-
mundur, er nú ráðsmaður hjá móður
sinni, hefur hann tekið próf frá bænda-
skólanurn á Ilvanneyri. Einn sona
hennar er formaður fyrir báti móður
sinnar og hinn 4. stundar járnsmiðanám
á Patreksfirði. Dóttirin er heima hjá
móður sinni og er á að giska 16—18
ára gömul.
Á þessu tímabili, siðan hún misti
mann sinn hefur hún bælt ábýlisjörð
sina að miklum mun, keypt hana að
mestu leyti og lcomið upp á henni vönd-
uðu steinsteypuhúsi. Sýnir þetla all-
mikla ráðdeild og er þess vert, að sliku
sje haldið á lofti.
Fyrir því nær 40 árum kom jeg i
Breiðuvik, var sendur þangað fyrir hönd
hreppsins, sem jeg átli heima i. Jeg
varð nú alveg forviða þegar jeg sá hinn
afarmikla mismun, sem nú er orðinn á
öllu á þessu svæði, þá voru húsakynni
fremur fátækleg og menlun alþýðu á
fremur lágu sligi, jafnvel þótt borið væri
saman við þá tíma. Nú mun ríkja þar
almenn velvegun og alþýðumentun hygg
jeg að þar sé eins og þar sem hún er
best.
»Vikur« nefnist svæðið írá Slraumnesi
að Bjargtöngum. Eru það 3 vikur, er
nefnasl Kollvík, næst Straumnesi, Breiða-
vik og vestast, næst Bjargtöngum Látra-
vik.
Á þessu svæði er afarstutt til fiskjar
eftir að fiskur er genginn. Er aðallega
róið þar smáförum, 3ja og 4ra manna
förum.
Þegar eg var þar í vor áttu þeir Víkna-
menn, að sögn, um 150—160 skp. af
verkuðum fiski frá haustinu. Var það