Ægir - 01.06.1916, Blaðsíða 18

78
ÆGIR
Labrador Style 110 lira. Þyrsklingur
100—165 líra, Ýsa 150 líra.
Útlendar vörur og ílutningsgjöld í
svipuðu verði og áður. Engin lækkun
á neinu og ekkert útlit til að nein lækk-
un sje i nánd.
Útlit ineð fisk- og síldarverð.
Það er engum vafa undirorpið að verð
á íiski og sild verður hátt á næsta mark-
aðstíma og ber margt til þess og þó
einkum að fyrirliggjandi byrgðir eru
sára litlar alstaðar þar sem til spyrst,
framleiðslan lítil og verð á öðrum mat-
vörum svo sem kjöti i afskaplega háu
verði.
í fyrri skýrslu er það tekið fram að
fiskverð í veiðistöðum i Noregi heíur
verið afarhátt, um og yfir 90 anra kil.
saltfisks; i Bordeaux á Frakklandi voru
fyrstu hleðslur frá íslandi seldar fyrir
100 franka 55 kiló. Aflabrögð hjá Eng-
lengingum og Skotum hafa brugðist svo,
að talinn er nú helmingi minni afli en
i fyrra, en verðmæti hans hefur orðið
nokkru meira en siðasta ár.
Undir núverandi kringumstæðum geta
auðvitað óvænt atvik haft snögg áhrif á
söluna, en þó má maður vænta þess að
geta fengið frá 150—160 kr. fyrir skipp.
af vel verkuðum fiski þegar kemur fram
á sumar kauptímann. Heyrst hefur að
Norðmenn hafi nú þegar keypt talsvert
af saltfiski heima, fyrir mjög lágt verð
og sjeu þeir ánægðir yfir þeirri verslun.
Um sildarverðið má að miklu leyti
segja hið sama. Þó síldarveiðin við
Noreg hafi í vetur verið miklu meiri en
áður, þá er hún þegar öll uppseld. Strax
og fremleiðslan hætti hækkaði verðið til
muna svo nú er það komið yfir 100 kr.
tunnan. Svíar hafa aflað yfir V2 mill.
tunnur sem alt er selt, og af þessum
afla hefur aðeins verið saltaður rúmur
tíundi hluti, hitt verið selt nýtt. Til
loka aprilmánaðar höfðu Sviar aflað
529,000 hl., þar af saltað 68,000 hl., og
veiðin sögð á förum.
Það er afarnauðsynlegt að framleið-
endur, fisk- og sildarseljendur — deildir
Fiskifjelaganna — myndi með sjer sam-
tök um að halda afurðunum í sem jöfn-
ustu verði, kynni sjer eftir föngum skýrsl-
ur um markaðsverðið erlendis, og einn
bjóði ekki vöru sína miklu ódýrara en
annar, því það spillir markaðinum og
aðeins gefur útlendum milliliðum þann
ágóða er á að lenda í höndum innlendra
manna. Þegar einn hefur i gále}rsi sell
vöru sína fyrir lágt verð, þá spillir það
fyrir þeim er siðar verða að selja, og
verður jafnan örðugt að hækka verðið
eftir á. Einn slórkaupmaður hjer skýrði
mjer frá að hann hefði verið búinn að
gera góða samninga um sölu á fiski til
Noregs frá íslandi, en þegar Norðmenn
gátu keypt fiskinn sjálfir fyrir miklu
lægra verð heima, þá hefðu þeir kaup-
skilmálar verið upphafnir. Þetta sama
ætti að eiga sjer stað með sölu á síld,
framleiðendurnir eiga að koma sjer sam-
an um lágverð það sem þeir vilja bjóða
hana fyrir, og haga sjer svo eftir atvik-
um með söluna.
Sviar hugsa sjer að afla síldar við ís-
land i sumar eins og að undanförnu, og
eftir því sem norsk blöð segja, hafa þeir
fengið styrk úr rikissjóði til veiðanna.
Þeir haga sjer auðvitað eins og Norð-
menn frændur þeirra að sækja heim til
okkar varning þann, sem þá vanhagar
um. — Þessum herrum þykir sjálfsagt