Ægir - 01.09.1920, Síða 2

90
ÆGIH
ráðnir 29 er vert að fara nokkrum orð-
um um til skýringar þeim, er hlut eiga
að máli.
Til þess að ráðningastofa nái tilgangi
sínum þarf kaup að vera ákveðið, það
þarf að vera kunnugt þeim, sem leita
til hennar eftir fólki, því hennar verka-
hringur er ekki að prútta við menn.
Sama er að segja um verkamenn, sem
leita atvinnu hjá skrifstofunni, þeim er
sagt, að þessi eða hinn hafi beðið um
fólk en vilji ekki gjalda meira lcaup en
það, sem hann hefur tilkynnt skrifstof-
unni, en það þykir verkamanninnm of-
lítið, því hann hefur heyrt að aðrir biðu
betur og samningar komast ekki á.
Á skrifstofuna komu margir, sem
spurðu eftir vinnu, voru skráðir, aug-
lýsingar settar í blöðin, en þeir sáust
aldrei framar; þeir spurðu um kaup,
líkaði það ekki og leituðu að betri kjör-
um og máski fengu þau. Þessi er ástæð-
an til þess, hve fáir af hópnum voru
ráðnir.
Hjer á landi hafa hjú ekki vottorða-
bækur, er segja hvar þau hafi verið í vist
og hvernig þau hafi þar reynst. Slíkar
bækur hafa þó sjómenn, en þær
eru ekki alment í vasa þeirra hjer, er
þeir leita sjer atvinnu, enda ekki gjört
ráð fyrir að þeir fi'amvísuðu þeim á
ráðningaskrifstofunni; en gjörum ráð
fyrir að slíkar bækur væru almennar
hjer, þá ætti skrifstofan að heimta þær,
í hvert skifti, sem einhver kæmi til að
lála skrifa sig á lista, sem pant upp á
það, að eigandi hennar sýndi sig aftur,
að minsta kosti til að sækja hana og skýra
frá hvort liann vildi þá vinnu sem byð-
ist eða væri hættur við og óskaði að
nafn hans væri slrykað út. Pá væri ekki
um neitt gabb að ræða, en að láta skrif-
stofumennina þenjast um bæinn til að
ieita að sjer er vinna býðst og hafa
aldrei ætlað sjer að fara í vinnu þá, er
talað var um, það er gabb, og það kom
fyrir í vor, oftar en einu sinni.
Kaup skrifstofumanna var ákveðið 200
krónur á rnánuði. þykir það ef til vill
hátt fyrir eina klukkustund á dag, eins
og skrifstofutíminn var í byrjun ákveð-
inn, en sú klukkustund varð oft löng,
þegar við þurftum að vera að leita að
mönnum, sem á lista voru, út um allan
bæ, heimsóknir og hringingar í síma
byrjuðu eftir að við vorum komnir heim,
hvar við áttum að skýra frá ýmsu, eink-
um viðvíkjandi vinnuveitendum, sem
auglýst hafði verið að vantaði verkafólk
og var ekki ósjaldan, að við vorum
spurðir um heimilsbrag m. fl., sem við
alls ekki gátum vitað. Þetta skýrir skiln-
ingsleysi á hvað ráðningaskrifstofa er;
í fyrsta lagi okkar að sinna nokkru í
þessa átt utan hins auglýsta skrifstofu-
tíma, í öðru lagi vinnubeiðenda, er ætl-
ast til, að við utan hans værum í þjón-
ustu skrifstofunnar og hefðum á götunni,
livar við vorum jafnt teknir tali um ráðn-
ingu og á heimilum okkar, plögg í vösun-
um til upplýsinga er nauðsynleg voru,
er skýra skildi frá.
Með þessu lagi varð því tími sá er
tiltekinn var °g auglýstur, nokkuð langur.
Vikadrengur var enginn, snattferðir allar
ui’ðu skrifstofumenn að annast sjálfir
eftir skrifstofutíma.
Hjer fylgir jafnaðarreikningur skrif-
stofunnar:
Jnl'uaðurruilniiiigur Ráðnlngarskrlfstofnnnar
1. april til 1. júlt. 1920.
T e k j u r :
Frú Fiskijjelagi Islands: Kr. au.
Peningar ........................ 1050 00
Frá Búnaðarjjelagi:
Peningar......................... 1050 00
Samningagjöld................. . 100 00
Kr. 2200 00