Ægir - 01.09.1920, Síða 6

94
ÆGIR
borga það, sem honum var gert til góða
og nýtt sldp er í smíðum.
Þótt jeg vildi verða við bón þeirra,
sem beðið hafa mig að bœta einhverju
við, sem krassaði, þá gleddi það engan,
breytti engu öðru en þvi, að við sem
skrifuðum pistilinn, stæðum eftir sem
Idíóiar, vegna þess, að við getum ekki
svarað því, hvernig ætti að stjórna fyrir-
tækinu svo öllum likaði, en þá úrlausn-
ina vantar, og hvernig peningar þá
kæmu í sjóð, ef tilraun væri gjörð til,
að allir gætu ráðstafað ferðum skipanna,
sem hverjum einum þætti henta hest
fyrir sig. Svara þessu get jeg ekki og
ekki heldur þeir, sem sent hafa mjer
skrif til árjettingar um þetta efni — en
vanti þá útskýringu er allt þýðingarlaust.
Reykjavík 13. Sept. 1920.
Sveinbjörn Egilson,
Reykjanessviti, Dyrhólaviti
og Ingólfshöfðaviti.
Eins og við allir vitum, eru jarðhreyf-
ingar ttðar á Reykjanesi og afleiðingar
þeirra var flutningur vitans frá hinum
upprunalega stað. í fyrravetur urðu tals-
verðar hreyfingar á nesinu og laskaðist
þá Ijóskerið og vitavörður þar er skilinn
eftir á þessu hættulega annesi símalaus,
þrátt fyrir, að bent hefir verið á það í
blöðunum, að viti sá yrði ekki aðeins
að hafa síma, heldur einnig merkjastöð
til þess að greiða fyrir siglingum stórra
seglskipa, sem þurfa leiðbeininga áður
en þau eru komin upp í landsteina,
eins og raunin hefir nýlega sýnt og
einnig til að greiða fyrir vinnu við
Reykjavikurhöfn. En almennur vilji
manna og skilningur er að vettugi
virtur.
Dyrhólaviti er látinn eiga sig einn, þar
er enginn vitavörður, sem heldur vörð
á nóttunni og gætir að, hvort snjór
safnist á glerin í ljóskerinu og minki
þannig ljósmagnið, sem sæmilegt þykir
á þessum bráðnauðsynlega annesvita að
hafa 16 sjómilur, eða 6 sjómilum minna
en ljósmagn Reykjanesvitans. Iíenning
sú, er i okkur sauðsvarta íslendinga á
að troða, er, að á gler vitanna safnist
ekki snjór né ís. En hversvegna er það
þá skylda vitavarðanna að bera spritt á
rúðurnar í frostum, og hvers vegna hafa
þeir fengið ofanigjöf hafi í dagbókum
staðið, að rúður hafi lagt i ljóskerinu?
Dettur nokkrum það í hug, sem á Is-
landi lifir, eða þeim, sem hafa verið ásjó
suður á Banka í útsynningsjeljum eða
austanbyl, að ekki geti safnast á rúður
í slíkum veðrum, sem þar geysa. Menn
reiða sig á að Ijósmagnið sé hið sama
og skýrt er frá í sjómannaalmanakinu,
og á Dyrhólaey og Ingólfshöfða má það
sannarlega ekki minka, en minka gerir
það í hvert skifti sem nokkur snjór, ís-
ing eða klaki sezt á rúðurnar. Á vertíð
i fyrra birtist auglýsing í Vísi, sem gat
þess, að Dyrhólavitinn logaði ekki. Slíkar
auglýsingar eru góðar og blessaðar fyrir
okkur, sem í landi erum og eigum enga
okkar nánuslu suður á Banka eða í þann
veginn að taka land, en huggun geta
þær ekki verið konum þeim og börnum,
sem eiga aðstoð sína á einhverri skút-
unni á einhverjum hættulegasta stað við
landsins strendur, og þeir sem á sjónum
töpuðu þessu leiðarmerki, gátu enga
auglýsingu fengið, ekki heldur þeir,
sem á seglskipum voru ef til vill
að leita landsins og reiddu sig á, að
vitar væru kveiktir. Einar fjórar danskar