Ægir - 01.02.1926, Qupperneq 15

ÆGIR
35
un fyrir þetta drengilega viðbragð og
mikla ómak, vildi hvorki formaðurinn, hr.
Jón Tómasson, né aðrir eigendur bátsins,
neina borgun hafa.
Fyrir þessa göfugu hjálpfýsi þeiira manna
er hér voru að verki — og það er ekki í
fyrsta sinn, að oss Grindvikingum hefir
borist hjálp, þegar vér höfum komist i
hann krappann i glímunni við vetrarsjó-
inn — vil ég hérmeð, fyrir hönd formanna
og háseta á skipum þeim, er hjálparinnar
áttu að njóta í þetta sinn, færa formanni,
skipshöfn og eigendum »Höfrungs« hug-
heilar þakkir vor allra og óskum þeim
alls velfarnaðar á sjó og landi, og jafn-
skjótrar hjálpar og hér átti að veita, ef
þeim kynni einhverntíma sjálfum að liggja
á hjálp.
St. í Reykjavík, 16. mars 1926.
Gaðjón Einarsson,
á Hliði í Grindavík.
íslenzk sjóræningjasaga.
„Dimmalætting" frá 12. des s. 1. byrtir
eftirfarandi sögu, og segir að hún sé komin
frá Grimsby, en ekki birtir blaðið frekari
heimildir.
Enskur togari var að fiskiveiðum við ís-
land og gerði þá skyndilega þoku, svo að
togarinn sá ekki til miða, en hélt samt
áfram að fiska, þrátt fyrir það.
Nokkru seinna birti dálítið til og sá þá
togarinn, að hann var kominn í landhelgi,
og var hálfa enska rnílu frá ströndinni, og
jafnframt sá hann danska varðskipið liggj-
andi þar skamt frá. Hafði það ekki treyst
sér til að halda áfram vegna þokunnar og
því varpað þarna akkeri.
Togarinn var óðara tekinn og honum skip-
að að fylgja varðskipinu til Reykjavíkur,
en þegar þeir eru farnir af stað fyrir stundu,
syrtir þokuna aftur, svo að togarinn hverfur
sjónum varðskipsins og notar hann nú tæki-
færið og sleppur í burtu, eh skipshöfnin
af öðrum togara, sem líka var frá Grimsby,
segir, að kallað hafi verið til þeirra úr þok-
unni og þeim skipað að fylgjast með og
halda sig nær varðskipinu, og röddin í þok-
unni hafi bætt við: „Afturfalibyssu vorri er
miðað á yður, svo að þér skuluð ekki gera
neina tilraun til að breyta stefnu,“ og þorðu
þeir því ekki annað en gegna og fylgja
varðskipinu eftir í lítilli fjarlægð.
Þegar komið var á Reykjavikurhöfn létti
þokunni og komu þá yfirmenn varðskips-
ins urn borð í togarann og brá þá heldur en
ekki í brún, þegar þeir sáu að þetta var
alt annað skip en það, sem þeir höfðu upp-
haflega tekið, því þetta var skip, sem var
að koma frá Englandi og hafði engan fisk
innanborðs, og varð því gæzluskipið að
sleppa því án þess einu sinni að hafa
tækifæri til að veita honum áminningu, en
sakborningurinn hélt heim til „Gamla Eng-
lands“ með veiði sína og þóttist góður að
sleppa.
„Ég þorði ekki annað en að gegna og fylgja
varðskipinu," sagði skipstjórinn á seinni tog-
aranum brosandi, „þegar ég heyrði þennan
ógurlega boðskap úr þokunni, að fallbyss-
unum væri miðað á mig, tilbúnum að skjóta
mig í kaf.“
Það þarf auðvitað ekki að taka það fram,
að saga þessi er tilbúningur frá rótum, enda
er hvergi getið um varðmennina, sem altaf
eru settir um borð í þau skip, sem tekin
eru, og hafa þeir því líklega átt að fylgja
með fyrri togaranum til Englands.
Þrátt fyrir það hafa sum norsku blöðin
tekið upp sögu þessa, svo mikið þykir þeim
til hennar koma.
K. B.
ísflékssala.
Janúar veiðifarir 32, sala sterlpd. 38,855
Febrúar — 34, — — 33,992
Mars — 9, — — 10,490
Sterlpd. 83,337
Skip þau sem stunduðu isfiskveiði í
janúar og febrúar voru 30 og siðasti ís-
fiskssöludagur var 18. mars.