Ægir - 01.08.1926, Síða 25

ÆGI R
165
Þessar hafnarlegur dönsku skipanna
er að því leyti hættulegar, að líklegt er
þegar fram í sækir að íslenzku gæsluskip-
in fari að taka sér þau til fyrirnryndar og
höguðu sér eins og þeir sjá þau gera, og
látið er óátalið, því okkur er svo gjarnt
til að ,,dependera“ af þeim dönsku.
Af íslendinga hálfu taka fimm skip þátt
i gæslunni, eru það auk vopnuðu skip-
auna ,,Þórs“ og ,,Óðins“ þrír mótorhátar.
Kr. Bergsson.
Aðvörunarmerki (Stormmerki).
Gömlu fólki hættir við að hrósa öllu,
sem við har í ungdæmi þess, og lasta þær
breytingar, sem verða á ýmsu, er árin liða.
Eldri menn fullyrða nú, að fiskimenn séu
ekki eins veðurglöggir og þeir voru fyrr á
timum og þessi eiginleiki manna hafi
smám saman minkað, og eftir því ættu
menn fyrr á öldum að hafa verið mjög
veðurglöggir, þegar hver kvnslóð af ann-
ari Ieggur þann dóm á forfeðurna, að þeir
hafi verið miklu meiri menn en þeir, sem
uppi eru þá og þá. Hafi þetta verið og sé
þetta svo, þá eru hinar miklu drukknanir
fyrr á tímum litt skiljanlegar, en eftir ár-
bókum að dæma og því, sem þar er skráð
er ekki að sjá, að fiskimenn hafi verið
veðurglöggari, en þeir, sem uppi eru nú.
Þegar mikli mannskaðinn varð hinn 7.
janúar 1884 í hinu svonefnda Hoffmanns-
veðri, reru á hákarlaveiðar 1 skip af Álfta-
nesi, 2 af Akransei og 1 úr Hvalfirði og
og fórust; drukknuðu þar 31 maður. A
Álftanesskipinu var úrval manna og meðal
þeirra tveir bræður. Ein kona var þar þó,
sem leist ekki á úllitið, þótt hinum reyndu
formönnum, sem með skipinu fóru í þetta
sinni, þætti ekkert athugavert við það. Var
það Elín gamla á Báruhaugseyri, móðir
bræðranna. Þriðji bróðirinn, þá unglingur,
ætlaði einnig með skipinu og var komin i
sjófötin, en þá gekk gamla konan niður í
fjöruna og sagði honum að koma heim,
það væri nóg fyrir sig að missa tvo syni
sína í sjóinn, þótt hann færi ekki einnig.
Pilturinn hlýddi móður sinn og lifði fjölda
mörg ár eftir það. Samkvæmt lögmáli nátt-
úrunnar taka hinir yngri menn við, þegar
hinir gömlu geta eigi að staðið og vill þá
fara eins og náttúrlegt er, að þeir séu á-
ræðnari en þeir gömlu og rói hvernig sem
útlit er. Vélar eru komnar í báta í stað
ára og segla, á þær er treyst og það helst
til of mikið. Rói einn í slæmu útliti, fylgja
aðrir á eftir, enginn vill láta segja um sig,
að hann þori ekki á sjó, gætnir og reyndir
formenn, sem ef til vill hefðu setið í landi
vegna útlits, feta þar i sama sporið, oft
nauðugir. Þetta kapp veldur stórtjónun-
um, sem því miður verða oft á sjó.
Drukknanir hér við land eru miklu fleiri
en í öðrum löndum, borið saman við
mannfjölda, og mest eru það menn á
besta aldri, hraustir og djarfir menn, sem
má kalla kjarna þeirra, sem fiskiveiðar
stunda, sem farast. Við verðum ávalt að
muna það.hve mannfá þjóð okkar er. Allir
þekkja höfuðstað Danmerkur, Kaup-
mannahöfn. Eitt úthverfi Kaupmanna-
hafnar er nefnt Frederiksberg. I því er
jafnmargt fólk og er á öllu íslandi. Ættu
íbúar í þessu úthverfi von á því á hverju
ári, að 50—55 hraustir menn á besta aldri
létu lífið af slysum og framundan væri
eigi annað að sjá, en að það mannfall
hékli áfram, þá mundi mönnum ofbjóða,
en hér er litið hugsað um slíkt. Ár frá ári
er þess getið i blöðum að drukknanir hafi
orðið svo og svo margar og það nefnt mikil
blóðtaka. Almenningur les þessar skýrslur,
sem aðeins sýna tölu þeirra, sem farist
hafa, en benda ekki á afleiðingar þær, sem
stafa af því þegar fyrirvinna fellur frá