Ægir - 01.07.1929, Blaðsíða 10

144
ÆOIR
Þú hefir nú sennileg'a ekki munað
eftir þessu, þegar þú skrifaðir nátt-
tröllshugvekju þína um pækilsöltun.
En þegar þú ert nú mintur á þetta,
fer þig líklega að renna grun í, að það
sé kannske fullmikið sagt, að saltfiskur
sé „svikin vara“, ef i honum er meira
vatn, en þú áttir að venjast i ungdæmi
þínu. Eða kanske þér þyki, samræm-
isins vegna, réttara að álykta sem svo,
að þessir Spánverjar séu óvenjulega
vitlausir kaupmenn.
Þú segist vona að ekki „komi til, að
það verði pækilsaltað (= kassasaltað)
nema þá á Austfjörðum, eins áður“,
og þess vegna ætti það að vera mein-
laust, þó ég minnist dálítið frekar á
„pækilfiskinn“ austfirska, sem þú talar
svo lilýlega um.
Þessi fiskur er nú orðinn talsvert
þektur, og eins og ég gat um fyr, hef
ég aldrci vitað kvartað undan lionum
erlendis, en lionum hefur oft verið
hrósað. Ég skal t. d. geta þess að árið
1921 varð firmað Nathan & Olsen fyrir
þvi að kaupa talsvert af slíkum fiski
hér, og mig minnir að Fenger stórkaup-
maður væri viðstaddur þegar fiskinum
var skipað upp í Barcelona, og þætti
f-iskur þessi bera af öðrum þá. Annars
var það hr. Fenger sem óskaði þess að
ég mótmælti því, að yfirburðir sem
pækilsaltaður Austfjarðarfiskur virtist
hafa, væri eyðilagður vegna misskiln-
ings, eins og ég gat um í fyrri grein
minni í vetur. Og til frekari áréttingar
ætla ég með leyfi hans, að birta hér
kafla úr bréfi frá honum dags. 21. maí
1922:
........Gunnar Egilson gaf mér þær
upplýsingar, að menn hafðu fundið að
einhver fallegasti fiskurinn, sem kom í
fyrra, hafi verið pækilsaltaður, og við
að rannsaka málið nánar, komst ég að
þeirri niðurstöðu, að þessi fiskur hafi
verið frá Austfjörðum.
Svo sem yður er kunnugt, hefur
Katalonia altaf tekið ísafjarðarfisk
fram yfir annan, en þar sem sá fiskur
virðist nú fara að verða smærri en áð-
ur, jafnframt þvi að verkunin á Aust-
fjarðarfiskinum er orðin talsvert betri,
þá standa svo sakir nú að menn vilja
engu síður fisk frá Austurlandi.......
..... Ef það er rétt, að besti fiskur-
urinn (sá, sem Spánverjum likar best)
sé einmitt pækilsaltaður, þá virðist
mér að það muni verða til þess að
spilla áliti Austfjarðarfiskins ef stjórn-
in bannar pækilsöltun eða yfirmats-
mönnum að gefa slíkum fiski vottorð.
Ástæðan til þess að pækilsöltun hef-
ur gefist miður vel annars staðar er að
líkindum sú, að menn hafa látið fiskinn
liggja of lengi í pæklinum, og sennilega
heldur ekki pressað fisldnn“..........
Þetta var nú Fenger. Fleiri útflytj-
endur hér, sem þekkja kassasaltaðan
fisk frá Austurlandi hafa óskað að fá
sem mest af honum. Copland tefur t. d.
árlega fengið hreinræktaðan kassasalt-
aðan fisk frá sama manni hér eystra,
og hefur óskað þess við mig, að hann
ætti kost á svo miklu, sem mögulegt
væri, af honum.
Þá skal ég geta þess, að nokkrir
Barcelonakaupendur spurðu mig að
því i vor hvort ekki væri hægt að fá
meira af Austfjarðarfiski, sem væri salt-
aður á sérstakan hátt, og vissi ég af lýs-
ingunni að þeir áttu við kassasaltaðan
fisk, og lofaði góðu um. Það er því al-
veg rétt hjá þér, að það verður senni-
lega „pækilsaltað“ eitthvað hér eystra,
það er að segja, ef þú átt við það, sem
ég kalla kassasöltun.