Ægir - 01.07.1930, Blaðsíða 6

152
ÆGIR
system til að vara þá við varðskipinu og
þess vegna fiski islenzkir togarar hálfu
mcira en brezkir, og ýmsai hótanir eru
liafðar i frammi gagnvart íslendingum.
I tilefni af þessari grein liöfum við
snúið oss til manns, sem er mjög kunn-
ur islenzkum fiskiveiðum og sýnt lion-
um greinina og heðiþ hann um að skýra
okkur álit sitt, og hefir liann skrifað
okkur á þessa leið:
„Ég er liissa á því, að blað sem nýtur
álits eftir því sem ég frekast liygg skuli
hafa hirt slíka grein eins og þessa án
athugasemdar. Það lítur lit fyrir að
„Fishing News“ sé gjör ókunnug þess-
um málum, senr liér ræðir um. Blaðið
ætti að vita, að aðalatvinnuvegur ís-
lendinga eru fiskveiðar og' að útlend
l'iskiskip svo hundruðum skiftir togast
á um hjörgina og taka fiskinn frá munn-
inum á íbúum landsins, þessi skipagrúi
iieldur sig ekki aðeins þétt við landhelg-
istakmörkin lieldur alveg fast upp við
land, eftir þvi sem kringumstæður leyfa,
þannig að örfá prósent af lagahrotum
þeirra verða upþvís á hinni löngu strand-
línu svo að hægt verði að láta liina seku
fá þá hegningu, sem lög mæla fyrir um.
Enginn atvinnuvegur neins lands í heim-
inum er jafnmikið ‘undirorpinn ásælni
og átroðningi eins og atvinnuvegur ís-
Jendinga, þar sem nærfelt allar þjóðir
Európu, er stunda fiskviðar, safnast
saman við strendur landsins einmitt til
að ágirnast það sem er lífsviðurværi í-
búanna, og það verður ekki liægt að
krefjast þess, að íslendingar Iiorfi mcð
ánægju á slíkar aðfarir. Það eru útlend-
ingar sem sýna Islendingum yfirgang og
ásælni, en ekki Iiið gagnstæða. Ef allar
yfirtroðslur útlendra fiskimanna við ís-
land væru daglega skráðar og prentað-
ar í dálkum „Fishing News“, þá gæti
blaðið ekki tekið á móti þeim, svo marg-
ar væru þær og fyrirferðarmikJar. Það
þyyfti að koma út í mörgum aukaútgáf-
um. Þess gerist ekki þörf að skýra frek-
ara frá framkomu margra hreskra fiski-
irianna við ísland. Það er enn þá i fersku
minni, þegar enskur togari sem fiskaði
inn á fjörðum vestanlands —- alveg inn
við kaupstað — hvolfdi bát sem sýslu-
maðurinn var á (seinna ráðlierra Hann-
es Hafstein) og drap hátshöfnina er
flutti sýslumanninn. Eða þann athurð,
þegar enskur togari tók sýslumanninn er
var í embættiserindum og' flutti harin
nauðugan til Englands. Það ru svo mörg
dæmi til þess, að útlendir togarar hafa
tekið og' látið greypar sópa um veiðar-
færi Islendinga og það alveg upp við
ströndina. Fleiri ár voru togarar, hæði
hrezkir og annara þjóða, hlátt áfram
landplága fjæir íslenzka hátfiskimenn,
þar sem engin veiðarfæri gátu verið í
friði fyrir þeim á beztu miðum lands-
manna, og jafnvel þótt lögð væru alveg
upp í landsteinum. Og svipað á sér stað
ennþá og skeður livað eftir annað.
Þannig kom það fyrir, fyrir nokkrum ár-
um siðan, að Vestmannaeyingar mistu
veiðarfæri fyrir um 5060 þúsund kr. á
einni nóttu, sem tekin voru af enskuifi
togurum. Að það eigi sér stað, að ís-
lenzlcir mótorhátar kræki lóðum sínum
í línur enskra fiskimanna og dragi þsei'
upp, getur átt sér stað, en þar sem línur
Iiinna ensku línuveiðaskipa ná oft yfir
vegalengd, sem er margar milur á lengd
og línuskipið ekki er sjáanlegt, þá mun
í flestum tilfellum liinir islenzku mótor-
hátar standa i þeirri meiningu, að það
séu týndar línur, er þeir á þann hátt
draga inn og finna.
Otlendir fiskimenn hafa gert íslend-
ingum mikið tjón, bæði beinlínis og ó-
beinlínis, og eiga íslendingar því sízt
skilið ósæmilegar ásakanir og liótanir