Ægir - 01.04.1934, Side 15

ÆGIR
101
Skýrsla
erindrekans í Austfirðingafjórðungi,
frá áramótum til 1. apríl 1934.
Eins og að undanförnu hefur þorsk-
veiði lítið verið stunduð tvo fyrstu mán-
uði ársins. Þó hafa árabátar á Norðfirði
og Fáskrúðsfirði, síðan um áramót, stöð-
ugt stundað þorskveiði innfjarðar. Hefur
sjaldan verið um mikla veiði að ræða,
en þó hafa þeir, er stöðugt hafa stund-
að »reitt« nokkuð. Aftur á móti hefur
lítið veiðst í Mjóafirði nú, en undanfar-
in ár hefur þar verið talsverð þorsk-
veiði á vetrum. Mikið af innfjarðaaflan-
um er notað til heimaneyzlu og kemur
því ekki á aflaskýrslur nema að litlu leyti.
Engu að síður, hefur þetta talsverða
þýðingu fyrir afkomu þeirra manna, er
þessa veiði stunda. Feir skapa sér at-
vinnu á þeim tíma, þegar litið eða ekk-
ert annað er til að starfa. Aflamagn hef-
ur verið minna í fjörðum inni nú en
undanfarna vetur vegna minni síldar-
gengdar. Það er að eins á tveim fjörð-
um, sem innfjarða-þorskveiði hefur ver-
ið stunduð að þessu sinni, svo nokkru
nemi, en gera má ráð fyrir að engu síð-
ur hefði mátt afla svipað í fleiri fjörð-
um, þar sem síldin hefur gengið í firð-
ina, t. d. á Eskifirði, en þar hefur síld
veiðst af og til frá áramótum og fram
yfir miðjan marz.
Þorskveiði á vélbátum byrjar ekki að
marki fyr en bátarnir fluttu til Horna-
fjarðar og Djúpavogs. Að vísu veiddist
nokkrum sinnum í janúar, talsvert af
þorski í herpinætur á Norðfirði, þá er
kastað var fyrir síld. Veiddist mest 10—
12 skp. í kasti á þennan hátt, en þetta
kom sjaldan fyrir.
Til Hornafjarðar fóru fyrstu bátar um
25. febrúar, en tæpast er hægt að telja,
að veiði byrji þar fyr en í marzmánuði.
Frá Hornafirði stunda nú 23 vélbátar
og eru 20 af þeim aðkomnir. Einn af
Hornafjarðarbátunum fórst með allri á-
höfn í fyrstu sjóferðinni, er hann fór, en
það var skömmu áður en aðkomubát-
arnir komu suður þangað. Tala þeirra
báta er veiði stunda af Hornafirði í ár,
er sama og í fyrra, en nú eru bátarnir
stærri (fleiri yfir 12 lesta). 3l/s er veiði
talsvert meiri en á sama tíma árið 1933.
Má þó segja, að afli hafi verið fremur
tregur, það sem af er Hornafjarðarver-
tíð, en gæftir hafa aftur á móti verið
góðar. Loðna hefur lítið veiðst þar, það
sem af er vertíðinni, ekki nálægt því
nægilegt til að fullnægja beituþörfinni og
hefur því orðið að flytja nýja síld frá
Eskifirði — (en þar veiddist síld fram
yfir miðjan marz) eða frysta síld, til
Hornafjarðar til beitu.
Af Djúpavogi stunda nú veiði 7 vél-
bátar, allir aðkomnir frá Norðfirði. —
Sá áttundi frá Seyðisfirði nýkominn. —
Veiði þar byrjaði ekki fyr en í marzm.
Djúpavogs- og Fáskrúðsfjarðarbálar, sem
sótt hafa afla sinn að mestu leyti suður
að Hvítingum á Lónsvík, hafa meiriafla
að liltölu við róðrafjölda, en bátar þeir
er veitt hafa frá Hornafirði.
Einn útilegubátur stundar veiði fyrir
Suðausturlandi á þessari vertíð. Hefur
hann aflað lítið. Ekki meira en minni
bátar, er stundað hafa frá landi.
Beiiuflutningur og beitulegsi. Eitt af
þvi athyglisverðasta við útgerðina á vetr-
arvertíðinni er beituspursmálið. Að Horna-
fjarðarúthaldið hefur oft gefið sæmilega
útkomu, þrátt fyrir litla veiði, kemur
ekki sízt af því, hve bátar sem þaðan
stunda hafa haftlítinnbeitukostnað. Hafa
þeir að mestu veitt beitu sína sjálfir.
(Loðnu og annað síli). I fyrra veiddist