Ægir - 01.10.1934, Blaðsíða 12

214
ÆGIR
Isfisksala erlendis.
Eftirfarandi grein hefur Ægi borist og
í henni kemur sama álit fram og í bréfi
því sem birt var i Ægi nr. 9 þ á. bls.
190 sem E. L Salomonson í London
skrifaði, þar sem hann bendir á, að æski-
legt væri, að Islendingar vildu rejrna að
koma skipulagi á fisksendingar sínar eins
og önnur Norðurlönd hafa gert, svo nýr
fiskur þeirra væri ávallt til á enskum
markaði, sem sérstök vörutegund, þvi
menn vilja fisk frá íslandi.
Um útflutning á bátafiski.
Þar sem búast má við, að í vöxt fari
bér eftir, að togarar og önnur skip kaupi
allan þann fisk, sem fáanlegur er, utan
vertíðar til útflutnings til Englands, ber
fullkomin nauðsyn til að reyna að ein-
hverju leyti að sporna við þvi að mörg
skip með mikinn fisk lendi á sama
markaðsdegi, sjálfum sér og öðrum til
stórskaða. Það er illt fyrir þá, sem kaupa
d^'ran fisk að demba 4—500 tonnum á
sama daginn, en svo eru jafnvel 3 dag-
ar öðru — eða beggja megin við þenn-
an dag, sem enginn fiskur kemur frá
Islandi.
Eg hef verið að velta þvi fyrir mér,
hvernig ráða mætti bót á þessu, en að
skipuleggja fyrirfram, eða ráða vissu
skipi á vissan dag, tel ég ógerning, vegna
þess að skipin fá mismunandi mikinn
fisk á mismunandi stöðum, sjóveður og
sjósókn bátanna mjög misjöfn, allt eftir
þvi hvar er á landinu.
Nú kem ég að hugmynd minni, sem
er í stuttu máli þessi: Þau skip sem
bátafisk taka á höfnum úti um land,
hvort heldur eru togarar eða önnur skip,
skulu á hverjum degi senda Fiskifélag-
inu símskeyti, þar sem tilgreint sé, hve
mikinn fisk þau hafi fengið alls í skipið.
Nú er óhætt að reikna með að skip, frá
því þau fara af stað til Englands, þang-
að til þau selja fiskinn, séu, af Vestfjörð-
um 6 daga, 5 daga að norðan og úr
Faxaflóa, en ekki nema 4 daga af Aust-
fjörðum. Þessi skip, sem þannig eru
dreifð, geta mjög lítið vitað hvort um
annað. — En Fiskifélagið vitandi um
skip, ætti því að hafa Ieyfi og fram-
kvæmdarvald til að dreifa þeim, ef liti
út fyrir, að þau myndu lenda í þvögu,
— eftir því sem þau væru langt komin
að fá fullfermi, eða nógu mikið til þess
að flytja út.
Hér hef ég talað um bátafiskinn, en
ekkert sé ég á móti þvi að taka mætti
tillit til þeirra skipa sem sjálf fiska, þar
sem útgerðarskrifstofurnar vita oftast hvað
þeim iíður, eða gætu vitað.
Nú vilja auðvitað allir, sem yfir þess-
um skipum ráða, eða farmi þeirra, helzt
ekki lenda hver með öðrum, þess vegna
geri ég ráð fyrir, að þeir myndu sætta
sig við íhlutun Fiskifélagsins, sem ætti
að vera hagsvon hverjum aðilja, ef það
færi vel úr hendi.
Hitt er vist, eða minnsta kosti mjög
sennilegt, að verði ekkert aðgert, setur
enska stjórnin, fyrir atbeina útgerðar-
manna, einhverjar reglur eða takmörk
fyrir því, hve miklu megi landa á ein-
um degi, af íslenzkum fiski.
Liklegt þykir mér, að þá væri ekki
hægara um vik.
20. sept. 1934.
Jón Sigurðsson.