Ægir - 01.04.1951, Page 3

Æ G I R
MANAÐARRIT fiskifélags islands
Samvinna Norðmanna og Islendinga.
Siðla á styrjaldarárunum kom Klaus
Sunnaná, sem nú er fiskimálastjóri i
Noregi, til Reykjavíkur og flutti þar fyrir-
lestnr um fiskveiðimálefni. Erindi þetta var
síðar þýtt á íslenzku og birt í Ægi. Sun-
naná kom víða við i erindi sínu, en eink-
um fjallaði hann þó um samvinnu fisk-
veiðiþjóða að styrjöldinni lokinni. Meðan
hann dvaldist hér átti hann viðtal við
hlaðamenn og tók þá að ýmsu leyti upp
bráðinn úr erindi sinu, en lagði þó enn
i'ikari áherzlu á samvinnu fiskveiðiþjóða
°g nefndi sérstaklega í því sambandi Norð-
menn og íslendinga. Heyra mátti á máli
inargra, er létu sig þessi efni nokkru
skipta, að þeim gazt vel að hugmynd Klaus
Sunnanás.
En nú spyr máske margur, hvort enn
sitji við orð ein, þótt sex ár séu liðin frá
styrjaldarlokum. Hvað áhrærir íslendinga
°g Norðmenn og reyndar fleiri þjóðir hafa
hirið fram viðræður a. m. k. að því er
snertir samvinnu um sölu á saltfiski, þótt
enn liafi málinu ekki verið komið í það
horf, að úr framkvæmd hafi orðið. En því
er minnst á viðfangsefni þetta nú, að á-
stæður verða stöðugt brýnni fyrir því að
snúa sér að lausn þess.
Sú reynsla, sem fékkst af samkeppni um
S(ilu á saltfiski á árunum fyrir styrjöldina,
'Tftr ekki með þeim hætti, að æsldlegt sé,
aÖ hún komi til sögu á nýjan leik. En hætt
er við, að svo reynist, ef þær tvær þjóðir,
sem mest munar uin á saltfiskmarkað-
inum, Norðmenn og Islendingar, reyna
ekki að taka upp samvinnu á þessu sviði.
Að sjálfsögðu þarf að mörgu að hyggja
áður en gengið er til slíks samstarfs, en
að óreyndu verður þvi ekki trúað, að
ekki mætti takast að yfirstíga allar tor-
færur í þessu efni, ef hjá báðuni áðilum
er einlægur vilji til þess. Það er því sjálf-
sagt að undirbúa svo skjótt sem verða má
umræður um þetta mál, svo að úr því
fáist skorið, hvort samstarf megi takast.
Og í því sambandi er vert að geta þess,
að það er eigi litils virði, að sá maðurinn,
er fyrstur varð til að hreyfa því opinber-
lega, skuli nú skipa fiskimálastjórasessinn
lijá Norðmönnum.
Sú slcoðun hefur verið látin í Ijós, að
ef Norðmönnum og íslendingum tækist að
efna til náinnar samvinnu um sölu á salt-
fiski, mundu þessar þjóðir geta ráðið í
meginefnum stefnunni á saltfiskmarkaðin-
um. Þarf ekki að eyða orðum að því,
hvaða þýðingu slíkt gæti haft fyrir sjávar-
útgerð þessara landa. — Þótt hér hafi
aðeins verið nefnt samstarf um sölu á
saltfiski, er ekki þar með sagt, að ekki sé
nauðsynlegt fvrir þessar þjóðir að hafa
samskipti á rýmri grundvelli að því er
sjávarútveg snertir.
L. K.