Ægir - 01.04.1951, Blaðsíða 8

84
Æ G I R
er vel um gengið að öllu leyti og vel
sett í borginni, þó utan við mesta hávað-
ann. Ódýrt er að búa þar, herbergið, sem
við ibjuggum í, kostaði kr. 14.00 um sólar-
hringinn. Er við höfðum snætt morgun-
verð um morguninn, var farið að litast
um, og kl. 09.00 var farið í skrifstofu sendi-
ráðsins, og átti þar að hitta sjálfan sendi-
herrann, sem þó ekki tókst fyrr en seinna
um daginn. Þarna var rætt um stund við
skrifstofustjórann um eitt og annað varð-
andi ferð okkar og svo almælt tíðindi.
Þessu næst var að svipast eftir banka
þeim, er skyldi innleysa ávísanir þær, er
A'ið höfðum á norska peninga. Þá er því
var lokið, borðuðum við félagarnir mið-
dag saman á matsölu, sem hafði bæki-
stöð í 200 ára gömlu húsi, eftir því sem
þjónninn sagði okkur. Öllu var þar vel
við haldið og ekkert sem benti til þessa
aldurs annað en það, að út úr sal þeim,
er við borðuðum i, var stór stofa löng og
fremur mjó, sem heitir „Gamlestue“. Var
skilti með þessu nafni yfir dyrunum. Ým-
is konar búnaður, húsgögn og myndir á
veggjum sýndi aldurinn.
Er þessu var lokið, fórum við að ræða
um, hvernig deginum skyldi varið að öðru
leyti. Varð niðurstaðan, að við skoðuðum
víkingaskipin víðfrægu. Tókum við tvo bila
og var ekið út á Bygdö, en þar eru skipin
varðveitt. Skoðuðum við svo safn þetta,
einkum þrjú skipin, Gaukstaðaskipið, Ose-
bergskipið og Unnesskipið. Hið síðast-
nefnda er útflatt og brotið eins og það
hefur náðst úr jörðu, stærðar flak og furðu-
lega heillegt. Hin tvö eru alveg' heil, hafa
verið lagfærð eftir uppgröftinn og eru nú
með fullri lögun og stærð. Ýmsir munir,
sem fundizt hafa með skipunum, eru og
þarna, svo sem húsgögn og hverskyns mun-
ir, einnig bjálkakofi, sem sagt er að hafi
yerið haugur einhvers konungs eða drottn-
ingar. Ekki höfðum við neina leiðsögu
jjarna og urðum því sjálfir að geta okkur
til um það, sem fyrir augun bar, en mis-
jafnlega fróðir um þessa merkilegu forn-
leifafundi. Læt ég því þetta nægja, en
stórfengl'egt fannst mér það vera að geta
þarna staðið augliti til auglitis við mörg
hundruð ára atburði. Því næst skoðuðum
við þarna byggðasafnið. Fengum við leið-
sögn konu, sem fræddi okkur um það
helzta. Er þetta mikið hverfi gamalla sveita-
bæja með öllum útbúnaði frá viðkomandi
timum, allt timbur- eða bjálkahús úr sver-
um trjávið. Var okkur sagt eitt og annað
um aldur þeirra og livaðan hvert um sig
væri. Sást greinilega á sumum, að lengi
hefur verið búið í þeim, svo sem slit á
þrepskjöldum og þar sem mest hefur ver-
ið gengið. Mikið er af alls konar munum
og' húsgögnum, allt eða mest úr tré og
mikið útskorið. Einnig voru okkur sýndir
þjóðbúningar karla og lcvenna frá ýmsum
tímum. Þetta allt er svo umfangsmikill
fróðleikur, að það er ekki á færi venju-
legra ferðamanna að komast inn i það á
jafnstuttum tíma, sem við gátum varið til
þessa. Stafkirkja frá tólftu öld hefur verið
reist þarna, mikið hús og margbrotin bygg-
ing með mörgum útskotum og burstum,
sem ekki er auðvelt að lýsa, en má sjá á
myndum, enda þótt hér fylgi ekki slík
mynd. Safn þetta er á skógi vöxnum liæð-
um þarna í Bygdö og auðsjáanlega miklu
fé varið til þess að varðveita þessi fornu
menningarverðmæti. Enda þótt við gætum
ekki verið þarna nema stuttan tíma, töld-
um við okkur mun fróðari eftir en áður.
Um kvöldið fórum við svo með járn-
brautinni áleiðis til Bergen. Höfðum við
fengið svefnvagn. Eru það líkir klefar og
á skipum nema þrengri og 3 rúm í hæð-
inni, öllu mjög haganlega fyrir komið.
Fremur þótti mér vont að sofa fyrir skrölti
í vagninum og hristingi, sjálfsagt vegna
óvana að ferðast á þennan hátt. Er við
vorum komnir af stað með lestinni, kom
maður, sem gaf sig á tal við okkur og'
lcvaðst eiga að vera með okkur á ferða-
laginu um Noreg. Var hann frá fiskimála-
ráðuneytinu í Oslo og heitir S. B. Kvinge,
erindreki. Kvað hann, að annar ætti að